In winkelcentra staan elke morgen mannen en vrouwen in rode kleren de gratis krant ‘Israel HaYom’ (‘Israël Vandaag’) uit te delen. Een rijke zakenman, Sheldon Adelson, betaalt voor de publicatie. Hij is een supporter van premier Benjamin Netanyahu van de Likoed, en dat is te merken.
Donderdag kopte deze krant: ‘Meerderheid publiek: Olmert kan niet terugkeren.’ Uit de kop blijkt dat sommigen blijkbaar met de mogelijkheid van de comeback van de oud-Kadimaleider rekening houden.
Verdenkingen van corruptie dwongen hem in 2009 af te treden als premier. Het gerechtshof sprak hem dinsdag vrij van het dubbel declareren van rekeningen bij buitenlandse reizen en het ontvangen van steekpenningen van Morris Talansky. De rechters achtten hem wel schuldig aan het verlenen van gunsten aan een vriend, de zakenman Uri Messer, toen Olmert minister van Handel, Arbeid en Industrie was. Er was echter sprake van belangenverstrengeling, maar niet van fraude. Het vonnis volgt in september, maar het is onwaarschijnlijk dat hij gevangenisstraf krijgt.
Over de belangrijkste zaak moet de rechtbank zich nog uitspreken. Dat is de affaire over het Holyland bouwproject. In het zuiden van Jeruzalem zijn grote mastodonten verschenen, die niet passen in het stadslandschap. Deze gebouwen konden naar verluidt verschijnen omdat er sprake was van het omkopen van hoge functionarissen en gekozen leiders, met Olmert als een van de vijftien verdachten. Dat proces kan nog lange tijd voortduren.
Maar Netanyahu hoeft niet bang te zijn. Zelfs niet als Olmert wordt vrijgesproken in de Holyland zaak. Olmert liet gisteren tegenover de Israëlische radio weten niet meer voor de politiek te voelen. Opiniepeilingen laten geen eenduidig beeld zien. De aantijgingen van corruptie lijken nog niet verdwenen. In de Libanon-oorlog van juli 2006 duurde bleven de beschietingen uit Libanon te lang voortduren. Hij vertrouwde te veel op de luchtmacht en zette te laat de landmacht in. De kans dat hij terugkeert lijkt slechts klein.
Positief was echter dat hij tijdens zijn premierschap zijn uiterste best deed een vredesregeling met de Palestijnen te treffen. Hij was bereid belangrijke concessies te doen, maar voor de Palestijnse president Mahmoud Abbas ging hij nog niet ver genoeg. Olmert besefte dat een Israëlische terugtrekking uit de Westoever noodzakelijk is om zijn land te laten voortbestaan als Joodse en democratische staat. Als hij aan het bewind was gebleven, was er mogelijk een akkoord bereikt. De kans bestaat dat historici straks zeggen dat onder Olmert de kans op vrede het grootst is geweest.
(De rubriek ‘Israël Ingezoomd’ verschijnt elke vrijdag in het Reformatorisch Dagblad. Commentaar over Israël, de Palestijnen en het Midden-Oosten uit Israël zelf).
Alfred Muller 