In Israël gaat vrijwel geen dag voorbij of het Iraanse nucleaire programma komt ter sprake. De komende weken zal dat zeker zo blijven. Premier Netanyahu wil van Iran het belangrijkste gespreksonderwerp maken als de Amerikaanse president Obama later deze maand op bezoek komt.
Terecht, want de Iraanse nucleaire opmars lijkt niet te stuiten. Al tien jaar probeert de internationale gemeenschap Teheran op andere gedachten te bewegen. Deze week vond de zoveelste mislukte gespreksronde plaats. Deze keer kwamen Iran en de zogenoemde P5+1 (de VS, Rusland, China, Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk) bijeen in Almaty, in Kazachstan.
Dat het overleg vruchteloos blijft, is niet verwonderlijk. Beide partijen willen totaal iets anders. De internationale gemeenschap wil niet dat Iran nucleaire capaciteit ontwikkelt voor militaire doeleinden. Maar ze heeft er geen bezwaar tegen dat Iran nucleaire energie gebruikt voor vreedzame projecten.
Teheran daarentegen wil genoeg splijtbaar materiaal produceren om nucleaire wapens te kunnen produceren zodra zijn leiders daartoe het bevel geven. Het beweert dat het nucleaire capaciteit nodig heeft voor vreedzame doeleinden. Het is er tot nu toe in geslaagd de onderhandelingen te gebruiken om andere landen aan het lijntje te houden. Ondertussen gaat het door met het treffen van de voorbereidingen om een kernbom te kunnen produceren.
Israëlische leiders hebben erop gewezen dat de onderhandelingen alleen kans hebben op succes als de sancties verder worden opgevoerd en deze gepaard gaan met een geloofwaardige dreiging van militaire actie. Tot nu toe gebeurt dat niet.
De eerlijkheid gebiedt daarom te zeggen dat het overleg waarschijnlijk zal mislukken. Dan blijven nog andere opties open, waaronder de militaire. Deze kan uitgevoerd worden door de VS of Israël, of gezamenlijk. Als Israël en de VS besluiten niets te doen, dan zijn er nog verdedigingswapens die kunnen worden gebruikt als Iran besluit kernwapens op raketten te monteren. Maandag heeft Israël een succesvolle test uitgevoerd met de Arrow 3-raket, die is ontworpen door Israëlische en Amerikaanse deskundigen. De Arrow 2 was vooral bedoeld om Syrische en Egyptische scudraketten uit de lucht te halen in de bovenste lagen van de atmosfeer.
De Arrow 3 verlaat de luchtlagen en raakt het aanvliegende doel, waardoor dit in gruis verandert. De Arrow 3 moet operationeel worden in 2014 en 2015.
Israël is dan naar verwachting uitstekend verdedigd tegen raketten vanuit Iran. Tegen de raketten uit de buurlanden en de Gazastrook bestaan er al antiraketsystemen.
(Elke week in RD.nl: Israël Ingezoomd: commentaar vanuit Israël op gebeurtenissen in Israël, Palestina en het Midden-Oosten.)
Alfred Muller 