Israëliërs weigeren te leven onder de dreiging van een atoomaanval. Dat was de reden voor het Israëlische offensief tegen Iran, dat donderdagavond begon.
Al jarenlang was het een discussiepunt bij de koffie in Israël: gaat de wereld leven met een nucleair bewapend Iran? Of zal de wereld het niet zo ver laten komen?
De meesten waren het er wel over eens: van Europa valt niets te verwachten. En de Verenigde Staten biedt hooguit indirecte steun. Maar over de vraag of Israël zelf iets zou doen, liepen de verwachtingen uiteen. Nu weten we dus het antwoord.
Waarom nu? In de eerste plaats waren de bondgenoten van Iran – de Houthi’s in Jemen, Hamas in de Gazastrook en Irans kroonjuweel in Libanon, Hezbollah – ernstig verzwakt. In de tweede plaats waren de zestig dagen onderhandelingen over een atoomdeal die de Amerikaanse president Donald Trump Iran had gegeven, verlopen. Bovendien bevestigde het Internationaal Atoomenergieagentschap dat Iran zich niet hield aan de nucleaire verplichtingen. Verder had de Israëlische luchtmacht de Iraanse luchtverdediging al grondig beschadigd.
Fabelachtige kennis
Maar bovenal: Israëlische inlichtingendiensten waren tot de conclusie gekomen dat Iran op het punt stond de capaciteit te krijgen om kernwapens te produceren en tegen Israël te gebruiken. Deze diensten hebben bewezen een fabelachtige kennis te hebben van wat er zich in Iran afspeelt.
Een nucleair bewapend Iran is een risico waarmee Israël niet kan leven. Iraanse leiders hebben namelijk gezegd dat dat land vernietigd moet worden. Het Joodse volk heeft geleerd dat soort bedreigingen bloedserieus te nemen.
“Deze operatie gaat zolang door als nodig is om deze dreiging te verwijderen,” zei premier Benjamin Netanyahu vrijdag. “Decennialang hebben de tirannen van Iran brutaal en openlijk opgeroepen tot de vernietiging van Israël. Ze ondersteunden hun genocidale retoriek met een programma om kernwapens te ontwikkelen.”
“Decennialang hebben de tirannen van Iran brutaal en openlijk opgeroepen tot de vernietiging van Israël”
Netanyahu zei dat Iran in de afgelopen maanden stappen heeft gezet die het nog nooit eerder heeft genomen. “Stappen om dit verrijkte uranium te bewapenen. Als het niet gestopt zou worden, zou Iran in zeer korte tijd een kernwapen kunnen produceren. Het zou een jaar kunnen zijn. Het zou binnen een paar maanden kunnen zijn. Minder dan een jaar. Dit is een duidelijk en acuut gevaar voor Israëls voortbestaan zelf.”
Strijd
Nu zijn beide landen dus in een hevige strijd met elkaar verwikkeld. Het Israëlische leger houdt tachtig tot negentig procent van de raketten en drones tegen die Iran afschiet. Er blijven dus grote risico’s bestaan voor de Israëlische burgers. Ongeveer een derde van de huizen heeft namelijk geen veiligheidskamer of een schuilkelder.
Het Israëlische leger gebruikt precisiewapens om de Iraanse nucleaire sites te bestoken, militaire posten, nucleaire wetenschappers en hoge militairen, en lanceerplatforms voor langeafstandsraketten en andere militaire posities. Dat gebeurt blijkbaar met groot succes. De Israëlische luchtmacht heeft vrijwel vrij spel in Iran.
Wat nu?
Gezien het existentiële gevaar waarin Israël dreigt terecht te komen, geniet de beslissing van Netanyahu en het leger brede steun onder het publiek, van zowel links als rechts, religieus en seculier. Het getuigt van grote moed van de premier dat hij dit aandurft en niet meer vertrouwt op de diplomatie van de andere landen die geen bevredigende resultaten biedt.
Maar hoe komt Israël hier weer uit? Je weet namelijk wel hoe een oorlog begint, niet hoe je die beëindigt. Het beste zou een regimeverandering in de islamitische republiek zijn. Als Iran een gematigde, pro-westerse regering krijgt die goed is voor de eigen bevolking en de steun aan terroristen staakt, zal dat een positieve uitwerking hebben op zowel het Midden-Oosten als daarbuiten.
Een andere mogelijkheid is dat Iran een akkoord sluit, waarbij ook de Verenigde Staten betrokken zijn.
Helaas bestaat ook het risico dat de strijd zich verder uitbreidt, zich maandenlang voortsleept en een negatieve uitwerking heeft op de wereldeconomie.
De kritiek op Israël zal dan verder toenemen. Dit kan ertoe leiden dat de internationale gemeenschap een einde wil maken aan de chaos in het Midden-Oosten door Israël militair een lesje te leren.
Waar We Waren, Waar We Zijn, Waar We Heen Gaan
Foto: IDF.
Alfred Muller 