Rood, geel, wat is het: grijsachtig groen of groenachtig grijs? 5 8 6 9 2 0. „Goed”, zegt de optometrist. Nog een paar rijtjes en klaar. De ogen zijn goed genoeg voor de vernieuwing van het rijbewijs. Hij neemt plaats achter de computer en druk een paar toetsen in. „Morgen kunt u het halen”, zegt hij.
Een paar maanden eerder ontving ik een brief van het ministerie van Verkeer. Daarin stond met groene letters dat ik mijn ogen moet laten testen voordat ik een nieuwe rijbewijs haal. En het rijbewijs vernieuwen moet om de haverklap. Vroeger kreeg ik het rijbewijs nog voor 10 jaar, maar tegenwoordig is het elke 6 maanden raak. Dat heeft te maken met de nieuwe regels die nu voor buitenlanders gelden.
De volgende dag begeef ik mij naar een van de centra voor de rijbewijzen. Propvol is het, geen zitplaats is meer vrij. Het apparaat bij de ingang biedt een aantal keuzemogelijkheden, allemaal in het Hebreeuws. Ik druk op de vernieuwing van het rijbewijs. Dan verschijnen er weer een aantal mogelijkheden. Ik druk de eerste in. Nummer 9. „U moet naar balie 6”, zegt de beveiliger die tevens tassen controleert op explosieven of andere ongewenste voorwerpen.
Doorsnee
In de rij voor balie 6 staan ongeveer 15 mensen. Het blijkt dat iedereen in deze rij nummertjes heeft in de 440. Als dat maar goed gaat. Ze vormen een doorsnee van Jeruzalems bevolking. Religieuze en seculiere Israëliërs, ongeveer een derde deel Palestijnen. „Bent u de laatste in de rij?”, vraag ik aan de dame in hijab voor mij. „Ja”, zegt ze. „Mag ik even uw pen lenen?” Ik overhandig haar de blauwe Parker en ze krabbelt nog wat op een papiertje dat ze in haar hand houdt.
Achter de balie zit een jonge vrouw die het identiteitsnummer invoert in de computer. Als de computer alles goed acht, spuwt de printer een rekening uit die zij aan de klant geeft. Daarmee dient deze zich naar het postkantoor te begeven om het rijbewijs te betalen. Het rijbewijs – een klein, hard kaartje – zelf zal worden opgestuurd. Er staat ook een telefoonnummer bij, waar kan worden geklaagd als dat niet gebeurt. Zolang het rijbewijs nog niet ontvangen is, dient de betaalde rekening als tijdelijk rijbewijs. Naam en identiteitsnummer staan er namelijk op.
Het probleem is dat velen de moeite niet nemen het hele verhaal op de rekening te lezen. Opeens stormt er een Joods-orthodoxe man in een wit overhemd naar het loket en zwaait met het document dat hij net heeft ontvangen. „Wat moet ik hiermee?”, vraagt hij zich verbijsterd af. „Wat wilt u nog van me?”, roept de vrouw achter de balie terug.
Aan de beurt
De man die voor de moslima staat krijgt niks. Hij wil iets met het rijbewijs van zijn vrouw, maar dat gaat zomaar niet. De moslima voor mij begrijpt ook niet direct wat ze met het papier moet. „Alles in orde” zeg ik tegen haar. Ondertussen begint de baliebediende naar mij te wenken dat ik aan de beurt ben, hoewel de man nog steeds voor de balie staat tegen te sputteren.
Ik overhandig haar mijn oude rijbewijs en het nummertje. „Ik kom mijn rijbewijs vernieuwen”, zeg ik. „Nummer 9, wat moet ik daar mee?”, vraagt ze. Gelukkig doet ze verder nergens moeilijk over. De resultaten van de ogentest moeten probleemloos in de computer zijn beland. Ze typt mijn nummer in en zwaait de rekening annex tijdelijk rijbewijs naar mij toe. Op naar het postkantoor.
Daar zijn er nog 18 wachtenden voor me. Ik schat dat dit 20 tot 30 minuten gaat duren. Een mooie kans dus om tijdens het wachten naar het gasbedrijf te lopen en de rekening te betalen. Als ik na 25 minuten terug ben, ben ik net aan de beurt. Stempel erop, en ik mag weer een half jaar rijden.
Alfred Muller 