De partij van de Hebronse zakenman Ashraf al-Jabari is nog maar klein, maar de boodschap is revolutionair: Palestijnen moeten streven naar de verbetering van de economie en een gezamenlijke, Israëlisch-Palestijnse staat.
Het Oslo-akkoord van de jaren negentig, dat voorzag in autonomie voor de dichtbevolkte Palestijnse bevolkingscentra, zou slechts vijf jaar van kracht zijn. Onderhandelingen die Israëliërs en Palestijnen voerden, hebben tot niets geleid.
Ook van „de deal van de eeuw”, die de Amerikaanse regering mogelijk volgende maand zal lanceren, verwacht de Palestijnse zakenman Jabari weinig. Negentig procent is volgens hem al uitgevoerd. Met andere woorden: de deal zal de huidige situatie op de Westelijke Jordaanoever bevestigen. Israël voert daar in bepaalde gebieden een feitelijke annexatie uit.
Kosjere Iftar maaltijd
Wat nu? De partij van Jabari wil een einde maken aan de miserabele toestand waarin de Palestijnen leven. Dat moet gebeuren in samenwerking met Israëlische zakenlieden. Samen hebben ze al een Israëlische-Palestijnse Kamer van Koophandel opgericht. Deze is actief in zowel Israël als de Palestijnse gebieden. Vorige week maandag nodigde Jabari Joodse leiders uit de nederzettingen op de Westoever uit in de tent naast zijn huis in Hebron voor een kosjere Iftar maaltijd. Iftar is de maaltijd bij zonsondergang van moslims tijdens de vastenmaand Ramadan.
Door de samenwerking met Israëlische zakenlieden heeft hij ook goede relaties opgebouwd met de Amerikaanse ambassadeur in Jeruzalem, David M. Friedman. In februari was Jabari bij een Israëlisch-Palestijnse economische conferentie, waar Friedman de belangrijkste spreker was. Friedman noemde hem „een man van moed en visie die praktisch is toegewijd aan vrede en samenwerking.” „Onze topprioriteit is banen te creëren”, zegt Jabari „Na de economie, komt de politiek.”
Begin deze maand kondigden hij en zijn aanhangers de oprichting aan van de Palestijnse politieke partij ”Hervorming en Ontwikkeling”. Hij heeft een maand de tijd om alle benodigde documenten te verzamelen en zich te laten registreren. Zijn partij streeft naar vrede. „We steken onze hand uit naar vrede”, zegt Jabari. „Niets zal ons stoppen.”
Eenstaatoplossing
De partij wil, net als de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, de oprichting van een Palestijnse staat naast Israël. De grenzen zijn die van vóór de Zesdaagse Oorlog van 1967. Maar hij is nuchter genoeg om te beseffen dat er in Israël onvoldoende steun bestaat voor een tweestatenoplossing. Wat dan als alternatief overblijft? „We zien maar twee opties”, zegt Jabari. „Dat is terugkeer naar geweld, of de komst van een eenstaatoplossing.”
Omdat zijn partij zich richt op de economie, blijven politieke vraagstukken die samenhangen met de eenstaatoplossing voorlopig onbesproken. Over de status van Jeruzalem wil hij nog niets zeggen. Met de Palestijnse vluchtelingen in andere landen hoeven politici zich al helemaal niet bemoeien. „Het recht van de terugkeer is een persoonlijke kwestie. Politici hoeven daar niet over te praten. Dat moeten we aan de vluchtelingen zelf overlaten.”
De gezamenlijke staat moet in elk geval worden voor ál zijn burgers. „In Israël wonen al twee miljoen Arabieren. Ze doen in alles mee. Er zijn Arabische ministers en parlementariërs. Ze hebben rechten en plichten. Wat wij voorstellen is niet iets vreemds. Maar als er een eenstaatoplossing komt, dan zal het in elk geval jaren duren om die te verwezenlijken.”
Beeld © Alfred Muller
Alfred Muller 