In het Israëlische leger dienen zo’n 500 soldaten die zijn opgegroeid in Hebreeuwssprekende gemeenten waarvan de leden belijden dat de Heer Jezus de Messias is. Sommigen tekenen na de verplichte dienstperiode bij en blijven een of twee jaar langer in dienst. Er zijn er echter maar weinig die beroepsmilitair worden, aldus Joel Goldberg.
Goldberg leidt het zogenoemde Netivah-programma, voor Messiasbelijdende jongeren die in het leger gaan.
Hebreeuwssprekende gemeenten in Israël zijn doorgaans gemengde gemeenten. Sommige leden hebben twee Joodse ouders, andere één Joodse ouder en weer andere zijn met een Joodse partner getrouwd. Nog weer andere leden hebben geen Joodse familieleden, maar hebben toch het Israëlisch staatsburgerschap.
Tijdens de basistraining in het Israëlische leger (IDF) vindt de inwijdingsceremonie plaats. Wanneer en waar dat gebeurt, ligt aan de eenheid. Sommige militairen worden ingezworen bij de Westelijke Muur in Jeruzalem, andere in Latrun of bij het Golaniknooppunt in Galilea. Soldaten krijgen dan de Tenach (het Hebreeuwstalige Oude Testament). Maar wie in Jezus gelooft, kan ook vragen om een Tenach met het Nieuwe Testament of alleen een Nieuw Testament.
Goldberg geeft aan dat militairen die openlijk aan hun medesoldaten en commandant vertellen dat ze in de Messias geloven, meestal geen of weinig problemen ondervinden. Net als orthodoxe Joden in het leger kunnen zij ’s morgens 15 tot 30 minuten tijd krijgen voor gebed en om in de Bijbel te lezen.
In de loop van de jaren is de acceptatie van deze groep gegroeid. Ook staan er steeds meer functies voor hen open. „In de jaren tachtig van de vorige eeuw wist het leger nog niet wat het met de Messiasbelijders aan moest”, zegt Goldberg. „Commandanten wisten niet wat voor vlees ze in de kuip hadden. Wie was hun hoogste baas? De priester? De voorganger of een geestelijke leider ergens anders? Maar door de jaren heen is hun houding veranderd. Ze bleken goede soldaten, met waarden en zeden, gehoorzaam en betrouwbaar. De enige moeilijkheid die kan ontstaan, is als iemand in een eenheid komt waar een streng Joods-orthodox persoon tegen zijn of haar geloof is. Dan is de houding van de commandant belangrijk.”
Commandanten wisten niet wat voor vlees ze in de kuip hadden.
Hoe is de relatie met de medesoldaten?
„Dat ligt aan de soldaat. Als een militair erg uitgesproken is over zijn geloof, zich als een evangelist opstelt en de hele tijd over zijn geloof praat, kan de commandant zich ongemakkelijk gaan voelen. Maar in de meeste gevallen is er respect voor de Messiaanse gelovigen. Er is dus wijsheid nodig. Wij hier in Netivah onderwijzen de aankomende soldaten al vijftien jaar.”
Hoe gaat dat in zijn werk?
„De voorbereiding strekt zich uit over jaren. We hebben een pre-militair programma van tien dagen. Dan bereiden we hen voor op problemen die kunnen opdoemen in het leger.
We hebben ook een programma van drie maanden, dat we ”Pijlen” noemen. Dit is bestemd voor de periode tussen de middelbare school en de diensttijd. Bij sommigen duurt deze wachttijd negen maanden, bij anderen een paar weken. In dat geval kunnen ze niet het hele programma bijwonen.
Het betreft een discipelschapsprogramma. Het is bedoeld om het geloof beter te begrijpen. We praten over theologie en apologetiek. Deelnemers leren ook over de geschiedenis en andere zaken. Dat is om ze een streepje voor te geven. Ze leren in de klas, maar we hebben ook wandeltours en doen vrijwilligerswerk. Dit programma is bestemd om hen op het leven voor te bereiden. In het leger zullen ze in hun geloof uitgedaagd worden.
We leren hun ook in formatie te staan en de commandanten te accepteren. We wekken hen vroeg in de morgen om rond te rennen en in het midden van de nacht voor oefeningen. Dat allemaal in militaire stijl. Maar wat nog belangrijker is, is dat we praten over waarden. We praten ook over de ethische dilemma’s gedurende de militairediensttijd.”
Welk dilemma bijvoorbeeld?
„We gaan in op de vraag wat je kunt doen als een commandant je iets beveelt wat niet ethisch is. Kun je bijvoorbeeld naar een hogere commandant gaan? Aan wie ben je uiteindelijk verantwoording schuldig? Het leger heeft een hoge ethische code.
Dan is er de relatie met het andere geslacht. Tussen 18 en 21 jaar is de meest uitdagende tijd. Mannen en vrouwen dienen uren naast elkaar in dezelfde eenheid. Hoe gedragen jonge mannen zich die discipelen willen zijn van Yeshua, Jezus? Wat als de vrouw geïnteresseerd is in jou? Soms krijgt een meisje voor het eerst in haar leven een jongen achter zich aan die echt in haar geïnteresseerd is. Het is niet gemakkelijk voor haar tegen de druk in te gaan. Een van de grootste verleidingen is een relatie aan te gaan met leuke en goede mannen of vrouwen – maar die niet gelovig zijn. In de meeste gevallen dat iemand het geloof verliest, is dat omdat er een relatie is met een ongelovige.
Verder hebben we nog een programma voor wie al in het leger zit. Ook tieners worden daarbij uitgenodigd. Ze hebben dan de kans met de militairen te praten. Dit programma voor de soldaten is vier keer per jaar tijdens een weekend dat ze vrij hebben, we brengen tijd samen door en praten over zaken die van belang zijn voor de soldaten. Het is een tijd van contact, van Bijbelstudie en aanbidding en van lekker eten.”
Aviel Makogon: Ik lag soms op mijn knieën te bidden
Aviel Makogon kreeg tijdens de inwijdingsceremonie een Hebreeuwstalige Bijbel met het Oude en Nieuwe Testament.
Aviel was eerst secretaresse van een commandant in een gebied aan de grens met Egypte. Daarna deed ze een officiersopleiding en werd ze officier voor personeelszaken voor de regio Eilat. Vervolgens tekende ze een jaar bij om te werken als officier voor openbare onderzoeken rond Jeruzalem.
„Al drie weken na mijn middelbare school ging ik in dienst. Het was niet gemakkelijk. Ik ging naar een gesloten basis, wat betekende dat ik weinig naar huis mocht. Het was een geestelijke woestijn voor mij. Ik had dorst, maar ik kon geen water vinden. Ik denk dat ik niet goed was voorbereid. Dit was nog voordat Netivah met het programma ”Pijlen” begon.
Ik las de Psalmen en luisterde naar aanbiddingsmuziek. Als ik echt moeilijke dagen had, lag ik soms op mijn knieën te bidden. Ik sprak gedurende de dag met God. Ik bezocht af en toe conferenties voor gelovigen, maar over gevoelige onderwerpen zoals uitgaan met niet-gelovigen werd toen nog niet gepraat.
In het laatste jaar ontmoette ik op mijn basis in Jeruzalem ook andere gelovigen. Er zijn er niet zo veel van hen in het leger, maar hun aantal is groeiende. Enkelen van mijn vrienden zijn in dienst tot geloof gekomen. Als iemand 18 of 19 is, zoekt hij of zij namelijk naar betekenis. Mensen vragen zich af of er een doel in het leven is. Of is alles net zo leeg als het soms lijkt? Wat is God en Wie is God? Ik heb urenlang gepraat met anderen over deze onderwerpen.
Het gemakkelijkste in het leger vond ik te zeggen dat ik christen ben. Ik was er trots op. Anderen gaan dan op je letten. Ze willen weten wat zoiets betekent. Iedereen in het leger accepteerde mijn geloof. Ook de religieuze Joden. Enkelen van hen zijn nog vrienden. Ik voelde me nooit ongewenst of buitengesloten.
Het gemakkelijkste in het leger vond ik te zeggen dat ik christen ben.
Als soldaten afzwaaien, gaan de meesten naar het buitenland. De reden is dat ze na de middelbare school direct in het leger moeten. Ze hebben geen vakantie. Ze hebben de onderbreking nodig om zichzelf te vinden en te ontdekken wat ze willen in hun leven. Mijn meeste vrienden gingen naar Mexico, Thailand, India en Nieuw-Zeeland. Toen ik op 22-jarige leeftijd afzwaaide, koos ik voor Nigeria.”
Nu werkt Aviel bij Lech Lecha, een organisatie die bijeenkomsten organiseert in Kfar Baptistim (”Baptistendorp”) bij Petah Tikva. Het doel van Lech Lecha is jonge mensen die het leger hebben afgerond voor te bereiden op het leven in Israël en de Heer te dienen, ongeacht waar ze terechtkomen of wat voor werk ze gaan doen.
Leiders van verschillende gemeenten in het land komen lesgeven. Het programma loopt van april tot juni, maar dit jaar is er ook een programma van oktober tot december op de Israëltrail (de wandelroute van het noorden naar het zuiden van Israël). „Mensen kunnen hier alle moeilijke vragen stellen. We praten over de manier om dicht bij God te leven en over de wijze waarop Hij leidt. We helpen de zelfdiscipline te ontwikkelen om de Bijbel elke dag te lezen en te bidden. Ook bezoeken we gemeenten in het land.”
-> lechlcha.com
Ds. David Zadok: Meteen zeggen dat je gelovig bent
Ds. David Zadok is voorganger van de Grace and Truthgemeente in Ganot. In zijn gemeente vervullen nu 23 soldaten de militaire dienst. De reservisten die tijdelijk terug moeten komen, zijn dus niet meegerekend.
Deze 23 soldaten hebben een voorbereiding gehad. Sommigen hebben pre-militaire bijeenkomsten bijgewoond. „We vertellen hen wat hen te wachten staat”, zegt ds. Zadok. „We adviseren hen zich meteen te identificeren als Joodse christenen of Messiaanse Joden. Het leger is een seculiere plek. Als je gelijk zegt dat je gelovig bent, kun je later gemakkelijk zeggen dat je ergens niet aan meedoet. Denk aan dronken worden of het uitgaan naar bars. Als je niet zegt dat je gelovig bent, moet je allerlei uitvluchten bedenken, zo van: „Ik voel me niet goed.” Of je doet op den duur wel met alles mee.”
Joodse gelovigen laten een goed getuigenis achter bij hun commandanten, aldus ds. Zadok. Ze weten dat de gelovigen gehoorzamen, dat ze geen problemen veroorzaken en dat ze zich niet misdragen op seksueel gebied.
Het leger staat veel meer open voor Messiasbelijdende Joden dan vroeger, constateert de predikant. „Dat geldt ook voor gays en transgenders. Vandaag kun je ook dienen in het leger als je een handicap hebt en in een rolstoel zit.
Joodse gelovigen laten een goed getuigenis achter bij hun commandanten.
Ongeveer een jaar geleden begon onze gemeente te werken onder soldaten die in de Messias geloven. Drie kerkleden proberen een of twee keer per maand contact met hen te hebben, ongeacht of ze naar onze kerk komen. Als ze de rekrutentraining of de cursus voor officier hebben voltooid, wordt er voor hen een ceremonie georganiseerd waar ook de oudsten van de gemeenten proberen bij te zijn.
Met de hulp van het Da Costafonds gaven we pakketten aan de gelovige soldaten bij feesten. De laatste keer waren dat er 250. Waarschijnlijk zijn het er meer, maar die hebben we niet kunnen traceren.”
Maayan Zadok: Soms was het moeilijk mijn geloof te verdedigen
Maayan Zadok (dochter van voorganger David Zadok) is studente geschiedenis aan de Ben Gurion Universiteit in Beersheva. Een vijfde deel van haar tijd werkt ze voor One For Israel. Deze organisatie verspreidt het Evangelie in Israël en houdt drie keer per jaar conferenties voor jongeren die de dienstplicht vervullen. De laatste bijeenkomst, in januari, in Yad Hashmona, werd bijgewoond door 140 militairen.
„We vragen de soldaten waarover ze graag willen praten”, zegt Maayan Zadok. „Vriendschap en romantiek zijn thema’s die steeds weer terugkomen. We spraken in januari over relaties en huwelijk. In de afgelopen zomer hadden we het over apologetiek. We behandelden religieus Jodendom, boeddhisme, het liberale denken en de lhbti-gemeenschappen. We schrijven ook overdenkingen voor Instagram en Facebook en we maken video’s en podcasts. Deze korte bemoedigingen zijn goede manieren om hen te helpen.
Zelf diende ik in het leger van de zomer 2015 tot eind 2017. Tijdens de inwijdingsceremonie vroeg ik een Nieuw Testament. Dat was om alle anderen te tonen waar ik in geloof. Het leger gaf me een Engelstalig NT.
Als er op mijn basis andere gelovigen waren, kon je tijd vrij maken om samen de Bijbel te lezen, te bidden en te praten. Maar het kon moeilijk zijn als er geen andere gelovigen waren.
Vriendschap en romantiek zijn thema’s die steeds weer terugkomen.
Ik werkte als commandant voor nieuwe immigranten die net het leger ingingen. Tijdens hun basistraining kregen ze cursussen in het Hebreeuws. Onder hen waren elk jaar ook vier of vijf Messiasbelijdende gelovigen.
Ik ontmoette vele religieus-Joodse soldates. Twee of drie keer werden ze boos. Een meisje zei: „Jij gelooft in vele goden, je volgt niet de ene God.” Soms was het moeilijk mijn geloof te verdedigen en uit te leggen.
Maar vele anderen waren nieuwsgierig. Ze vroegen: „Wat is het Evangelie?” Op de Israëlische scholen praten ze namelijk nauwelijks over het christendom. In het leger was het de eerste keer dat ze iets over Jezus hoorden. Sommigen zeiden: „Je hebt het nu uitgelegd, laten we het daarbij laten.”
De wet zegt dat de commandanten respect moeten hebben. Ik werd vijf keer gevraagd een lezing te geven over het Evangelie. De reacties waren verschillend. De religieuzen zeiden: „Hoe kun je er zeker van zijn dat Hij de Messias is?” De seculieren wilden meer weten van Jezus zelf en Zijn onderwijs. Zij waren erin geïnteresseerd hoe je kunt leven voor een hoger doel en hoe je volgens het NT moet leven.”
Michael Punyanski: Ik wil Israël iets teruggeven
Tankcommandant Michael Punyanski zou een Engelstalige King James Version hebben gekregen als hij een Nieuwe Testament had gewild. Maar omdat hij veel waarde hecht aan zijn Joods-Israëlische identiteit, wilde hij liever ingezworen worden met een Tenach. „Dat is ook het Woord van God. Maar ik weet dat je vandaag ook ingezworen kunt worden met een Hebreeuws NT en OT. Ik heb een paar vrienden die dat hebben gedaan.
In de tweeënhalf jaar dat ik diende, vertelde ik over mijn geloof als ik erover gevraagd werd. Mensen hadden allerlei vragen, want dit was iets nieuws voor hen. Later in mijn diensttijd, toen ik op een kantoor zat, kwamen mensen naar mij toe om papieren te laten ondertekenen. Ze zeiden: „Ben jij die Messiasbelijdende? Vertel me erover. Ik wil er meer over horen.” Ik ondertekende de papieren en vertelde hen over Jezus. Gewoonlijk reageerden ze heel vriendelijk, ze waren gematigd geïnteresseerd en stelden een paar vragen. Het probleem is dat ze er nauwelijks aandacht aan geven. Ze vinden dat je kunt geloven wat je wilt. Het doet er allemaal niet toe. Sommige andere gelovige soldaten werden maandenlang bevraagd over hun geloof, maar dat gebeurde niet bij mij.
Ze vinden dat je kunt geloven wat je wilt.
Een paar kerels wilden mij lastig vallen. Ze lachten me uit en een begon er zelfs te vloeken. Maar dat werkte niet. Iedereen zei: „Wat wil je toch van hem?” Toen ik terugkwam voor reservedienst, herinnerde iemand zich dat ik een gelovige was in Jezus. Hij zei: „Hoe is het, stinkende Messiasbelijdende?” Die identiteitskwestie kwetste hem blijkbaar diep. Hij kon zich daar niet overheen zetten.
Ik ontmoette gelukkig ook andere gelovigen. In de Negev was een meisje tankinstructeur op dezelfde basis als ik. Het was echt een zegen om af en toe met haar te praten, ook over dingen die niet met het geloof te maken hebben. Later in het bataljon was een andere hospik die ook geloofde. Toen ik het leger inging, dacht ik: „Ik ga iedereen van mijn geloof vertellen en elke dag de Bijbel lezen.” Maar toen de tijd verstreek, deed ik dat niet. Soms had ik echt geen tijd om de Bijbel te lezen, soms ook wel. Ik was er te veel op gefixeerd fysiek en mentaal te overleven. Ik ben er geestelijk maar nauwelijks doorgekomen. Ik verwaarloosde het contact met Hem. Ik werd er ook trots op wat ik allemaal presteerde, in plaats van Hem de eer te geven. Hij bracht mij op een pijnlijke manier weer terug bij Hem.
Voor mij als gelovige was het belangrijk in het leger te gaan. In de eerste plaats is het verplicht. Iedereen doet het, of je nu links of rechts bent of voor of tegen de bezetting. Ten tweede zegt Paulus dat we de overheid moeten gehoorzamen. Ten derde hou ik van dit land. Israël heeft mij veel gegeven en ik wil wat teruggeven. In het buitenland lijkt alles soms heel simpel. Ik was in Judea en Samaria ook bij wegversperringen. Maar er is geen goede of slechte kant. Onze plaats in het leger is verandering te brengen en licht te zijn.”
Michael zit nu op een Bijbelcollege in York, in Engeland.
Foto top pagina: woordvoerder IDF.
Jemima is een christelijke organisatie die zich richt op het verlenen van zorg aan mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking in Bethlehem. Maakt u dit mede mogelijk?
www.jemima.nl
Aviv Ministry in Tel Aviv helpt daklozen, drugs- en alcoholverslaafden en prostituees. Wij zorgen voor basisbehoeften. Ons voornaamste doel is om hen op het goede spoor te krijgen en te werken aan lichamelijk en geestelijk herstel in gebroken levens.
Aviv Ministry
Ontvang de nieuwsbrief van Alfred Muller en klik hier. Politiek, geloof, en persoonlijk nieuws.
Alfred Muller 