Martin van Creveld, Defending Israel

Creveld, Martin van. Defending Israel: A Controversial Plan Toward Peace. New York: St. Martin’s Press, 2004. 

Israël heeft de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook helemaal niet nodig om zich te verdedigen. Integendeel, het vasthouden aan die gebieden zal zelfs tot de ondergang van Israël leiden. Dat zegt Martin van Creveld, een van de belangrijkste strategische deskundigen in Israël, professor in militaire geschiedenis strategie aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem en auteur van het boek ‘Defending Israël: a controversial plan toward peace’ (‘De verdediging van Israël: een controversieel plan naar vrede’).

Israël betaalt volgens Van Creveld een zware prijs door het beheer over de gebieden die het in 1967 veroverde. De Israëliërs betalen die prijs in mensenlevens en een stagnerende economische ontwikkeling. Van Creveld schrijft: “Het feit dat de bezetting voortduurt geeft de zekerheid dat er elke paar jaar een nieuwe uitbraak van geweld plaatsvindt. Ondertussen werkt de tijd tegen Israël, omdat de geboorteaanwas in de gebieden één van de hoogste van de wereld is.”

Wat te doen? Israël heeft inmiddels het drie of vier na sterkte leger van de wereld. Maar het is heel moeilijk terrorisme te bestrijden. In Tsjetsjenië leidde het bijna tot een genocide. De veiligheidsmaatregelen die Israël neemt creëren weer nieuwe veiligheidsproblemen. Dat begrijpt iedereen die in een lange rij staat voor de veiligheidscheck. Bovendien werken ze alleen tegen de amateurterrorist, niet tegen de professional.

Bovendien heeft de bezetting een demoraliserend effect op het leger. Hij schrijft: “In Israël weet vandaag niemand of wil niemand weten hoe veel soldaten hebben geweigerd te dienen in de gebieden of allerlei smoesjes hebben gebruikt om geen reservedienst te doen; het aantal ligt duidelijk in de tienduizenden.” (151) “Het bestrijden van de  opstand opent de deur voor vandalen, dieven, afpersers, allerlei sadisten en perverse lieden die hun fantasiën realiseren ten kosten van de ongelukkig bevolking”, aldus Van Creveld. “Van oktober 2000 tot juni 2003 alleen, werden 360 Israëlische soldaten onderzocht, dat is gemiddeld van twee per week. Onder hen waren 153 gevallen van verdenking van doodslag en 34 van diefstal.” (151)

Wat zijn land nu moet doen, zegt Van Creveld, is een muur bouwen. Geen hek, maar een grote, stevige muur. Natuurlijk, de Palestijnen kunnen blijven schieten, maar de Israëlische vuurkracht is duizend keer zo groot. Het is daarom zinloos achter de andere kant van de muur te blijven. De Israëlische bewoners in de Joodse nederzettingen moet duidelijk gemaakt worden dat het leger zich terugtrekt: en zij zullen maar wat graag willen verhuizen. De kosten van de aanleg van een muur zijn een tiende deel van de schade die ontstaat door de Intifada. De Israëlische patrouilles bijvoorbeeld kunnen na terugtrekking met 80 procent worden verminderd. (71) Achter de muur kunnen de Palestijnen dan hun eigen, staat oprichten.

Israël heeft inmiddels het op drie of vier na sterkste leger van de wereld, aldus Van Creveld. Dat leger is bovendien hoog ontwikkeld. Er heeft namelijk een Revolution in Military Affairs (Revolutie in Militaire Aangelegenheden, kortweg aangeduid met RMA) plaatsgevonden. Dat is de gebruikmaking van een technologische middelen als computers, dataverbindingen, sensoren en sophisticated instrumenten waarmee zeer nauwgezet op een doel kan worden gericht. “De Amerikanen denken dat RMA oorlogvoering naar een geheel nieuw niveau heeft gebracht”, vertelt Van Creveld. “We praten hier al tien jaar over. Je kunt zelfs zeggen dat het tot in zekere mate is gerealiseerd. Het Israëlische leger is al veranderd. Het leger is veel kleiner en heeft veel meer hightech dan vroeger. We hebben niet al die pantsereenheden meer die we vroeger hadden. We hadden 4000 tanks is misschien nog maar de helft over. Enzovoorts. Het militair apparaat wordt steeds kleiner en tegelijkertijd wordt het steeds beter in staat tegen conventionele doelen te strijden.”

Israël is volgens Van Creveld met RMA nummer twee in de wereld, namelijk na de VS. “Dat is vooral te danken aan [Ehoed] Barak, toen hij nog adjunct chef-staf was. We spreken dus over het begin van de jaren negentig. Met uitzondering van de VS zijn de meeste westerse landen bijna gestopt het investeren in hun leger. Duitsland heeft geen modern militair apparaat meer. Landen als India en China zijn natuurlijk militaire machten, maar ze hebben niet genoeg technologie om een RMA te veroorzaken.”

Strijdkrachten kunnen RMA ook gebruiken in de strijd tegen terrorisme. Dat deed Israël bijvoorbeeld door met helikopters terroristen te onderscheppen. Maar het succes is beperkt. “Je kunt stellen dat Abu Mazen [de Palestijnse leider Mahmoud Abbas] er in een week in slaagde te doen wat het Israëlische leger met zijn meest sophisticated en op een na machtigste luchtmacht in de wereld, niet voor elkaar kreeg in vier jaar.”

Welke invloed had de ontwikkeling van RMA op uw denken over de terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook?

“Twee jaar en vier maanden geleden zei mijn vrouw tegen mij: jij bent de grote expert. Vertel me: hebben we die gebieden nodig om onszelf te verdedigen? Ik zei: ik doe er een artikel over. Dat zond ik naar mijn vertegenwoordiger en die zei: maak er een boek van. Dat is ‘Defending Israel’ geworden. Mijn uitgangspunt is niet RMA, maar de vraag die ik mijzelf als goede zionistische patriot stel: hoe redden we Israël van de ondergang? Naar mijn inzicht is het duidelijk dat je niet door kunt gaan  over al die Palestijnen te regeren zonder Israël te vernietigen. De vraag is niet wat voor soort technologie je hebt maar hoe je Israël voor verwoesting behoedt.”

Waarom verwoest de bezetting Israël?

“Er is op de wereld geen manier waarop je met ongeveer vijf miljoen Joden over ongeveer vier miljoen Palestijnen kunt heersen. Dat kan gewoon niet. Bijna geen elk ander land is daarin geslaagd in de afgelopen zestig jaar. Dit is echt een manier om het land kapot te krijgen.”

Is er sprake van een rijk dat zich te ver uit wil strekken?

“Ja. We zijn een klein rijk. Dit is de manier om het land te vernietigen. Mijn vraag was: hoe redden we Israël? Ik probeer die vraag te beantwoorden.”

De Israëlische bewoners van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook zeggen dat de nederzettingen heel belangrijk zijn voor de veiligheid. Hoe reageert u daar op?

“Ik stel dat als de nederzettingen al iets zijn, ze een obstakel en een last zijn voor de veiligheid. Elke nederzetting moet bewaakt worden. Dat is onzinnig voor een eiland in Arabisch gebied. Eilanden zijn heel moeilijk te verdedigen. Wat we moeten doen is één lijn trekken en die verdedigen. Dat is veel goedkoper en veel gemakkelijker omdat lijnen veel korter zijn.”

Is de grens van voor 1967 niet ook heel moeilijk te verdedigen?

“Kijk naar wat er in 1967 gebeurde. Het was in bepaalde opzichten een heel gemakkelijke grens om te verdedigen. Want een lange grens is ook een voordeel. Het vraagt veranderingen in doctrine, training en organisatie. Maar als je terugkijkt naar de periode van voor 1967, dan zie je dat de grens ons een heel goede kans gaf onszelf te verdedigen. Waarom we zonder de Westelijke Jordaanoever kunnen? Elk leger dat daar vanuit het oosten binnentrekt, loopt in een dodelijke val. Dat is reden waarom Jordanië er nauwelijks strijdkrachten had. De Jordaniërs begrepen dat. Er zijn altijd voor en tegens, maar ik wil duidelijk stellen dat Israël zich heel goed kan verdedigen zonder deze gebieden, want dan hoef je je geen zorgen te maken over terrorisme. Bij alle gevaren die Israël bedreigen, is terrorisme het grootste. Terrorisme is het enige dat dit land kan verwoesten. Niet in de zin van dat een PLO konvooi met tanks optrekt naar Tel Aviv. Maar wel in de zin van dat het land uit elkaar valt.”

Hoe bedoelt u?

“Kijk naar wat er met onze Bruto Nationaal Product gebeurde in de eerste drie jaren van de Intifada. Die daalde met bijna twintig procent. De mensen zullen het land verlaten, gedemoraliseerd raken en het leger zal desintegreren. Al deze dingen zijn al zo vaak gebeurd sinds 1945 bij zo veel andere volken. De schade aan de economie was twintig miljoen dollar. Zoiets houd je niet vol. Je hoeft geen genie te zijn om te zien dat je met vijf miljoen mensen geen vier miljoen mensen in bedwang kan houden. Nergens op de wereld kan dat.”

U schrijft in uw boek dat Israël zich terug dient te trekken achter een zeer sterke verdedigingsmuur. Gelooft u dat Israël de muur nu op de juiste plaats bouwt?

“Ik persoonlijk zou het liefste zien dat de muur de oude grens [van 1967] min of meer zou volgen. Jeruzalem is een politiek probleem. Ik twijfel er niet aan dat wij ten slotte de stad op een of andere manier moeten delen. Maar ik ben blij dat er niets meer over is van het originele plan, dat idioot was en waarbij ik weet niet hoeveel procent van de Westoever werd ingenomen. Nu wordt de muur grotendeels gebouwd op de plaats waar ik hem graag zou zien. Ik zou Ariël [een grote nederzetting op de Westoever] ook op willen geven. Niets is perfect. De ligging van de muur nu is veel beter dan Sharon eerst van plan was.”

Sommigen beweren dat het is slechts een kwestie van tijd is voordat de Palestijnen allerlei soorten granaten en raketten over de muur schieten en er tunnels onder door graven.

“Kijk eens, de geschiedenis heeft laten zien dat muren goed werken. Ze werken misschien niet altijd, maar ze werken enige tijd en soms zelfs zeer lange tijd. De muur zal 90, 95 van de aanslagen stoppen. Je maakt een eind aan beide alle terrorisme en je kunt doen wat er nog gedaan moet worden tegen wat er nog over blijft. We zijn niet langer verantwoordelijk voor hen. Dat is het grote voordeel. We geven hen een staat in vrede. Kijk maar na het grote hekwerk dat ons scheidt van Libanon. Zuid-Libanon bloeit sinds we daar een muur bouwden. Mensen hebben veel belang in vrede, misschien meer dan wij. We begonnen in Libanon in 1968 en bleven daar 32 jaar. Sinds we daar vijf jaar geleden zijn teruggetrokken. zijn er waarschijnlijk minder schoten per jaar gelost dan vroeger in één week.”

De rechter vleugel in Israël zegt: er is kans op burgeroorlog als Israël zich terugtrekt. 

“Zij zijn in mijn optiek geen broeders, om mij mild uit te drukken. Ze zijn een groep fascisten. Ze moeten heel duidelijk op hun plaats gezet worden om Israël en de Israëlische democratie te beschermen. Ik hoop sterk dat dat kan gebeuren zonder bloedvergieten, maar als het gedaan moet worden met bloedvergieten, dan moet dat maar. Ik hoop heel erg dat dat vermeden kan worden.”

U zegt in uw boek dat je kolonisten kan dwingen zich terug te trekken door aan te kondigen dat het leger weg gaat. Ik veronderstel dat de harde kern toch zal willen blijven. Is er een kans dat dat tot bloedvergieten zal leiden aan beide kanten?

“De staat zal van ze af zijn. Het zou het beste zijn wat zij voor mij kunnen doen. Ze zullen uitgemoord worden. Ze proberen het Israëlische publiek schrik aan te jagen met een niet-bestaande bedreiging.”

Zijn uw ideeën over een eenzijdige terugtrekking te verenigen met de ‘wegenkaart naar vrede’?

“Toen ik het boek begon te schrijven twee en een half jaar geleden was de Intifada op haar toppunt. Het leek alsof er geen uitweg bestond. Sindsdien zijn de zaken verbeterd. Ik spreek er niet over om goed, genadig of vriendelijk voor de Palestijnen te zijn. Ik spreek over de toekomst van Israël, over mijn toekomst, die van mijn kinderen en kleinkinderen. Hoe kan ik er zeker van zijn dat we een toekomst hebben? Het enige antwoord is: we bouwen een muur en we trekken ons terug. Nu lijkt het er op dat we dat misschien kunnen doen terwijl we met de Palestijnen spreken en terwijl we misschien een soort overeenkomst kunnen krijgen. Dat is zeer welkom, maar het verandert niet het uitgangspunt.”

De Westelijke Jordaanoever is een belangrijke bron voor water voor Israël. Kan Israël zich daarom wel permitteren terug te trekken?

“Ik maak in mijn boek enkele eenvoudige berekeningen gebaseerd op gegevens van deskundigen. Voor zover ik het begrijp: ja. Het zal niet goedkoop of gemakkelijk zijn. De paradox is dat we ontzoutingsmateriaal verkopen aan de hele wereld maar het zelf niet gebruiken. Ik weet niet waarom dat zo is. Cyprus en andere plaatsen hebben installaties die water ontzouten. De enige plaats in Israël die nooit gebrek heeft aan water is Eilat. En Eilat is volledig afhankelijk van ontzout water. Dus waar praten we hier eigenlijk over? Het zal niet goedkoop zijn en er zijn allerlei soorten beweegredenen, maar het is niet zo dat water het belangrijkste is.”

(Dit artikel verscheen ook in het Reformatorisch Dagblad).