Een oude stoffige doos wordt geopend. In de doos bevinden zich tientallen kleine gele doosjes. Ze zijn allemaal beschreven. In de doosjes zitten 8mm films, die drie minuten duren. Films uit een andere wereld. De gezichten, bloemen en velden van de nieuwe staat Israël.
Premier Yitzhak Rabin was behalve staatsman ook filmmaker en fotograaf. Hij werd vandaag veertien jaar geleden doodgeschoten tijdens een vredesrally. De politieke moord – gepleegd door een Joodse extremist die het niet eens was met het vredesproces – veroorzaakte een grote schok in het land.
Zijn vrouw Lea gaf de doos met filmpjes aan iemand met het verzoek er iets mee te doen. Dat gebeurde niet. Dochter Dalia Rabin-Pelosoff vroeg de doos terug en gaf deze door aan de Israëlische filmmaakster Limor Pinhasov. Zij bekeek de films en stelde er een documentaire uit samen. De documentaire Filmed by Yitzhak ging dit jaar in première op het Jerusalem Film Festival en wordt sindsdien over de hele wereld getoond.
Herdenking
Ik heb de docu vorige week gezien, aan de vooravond van de Yitzhak Rabin herdenking in Israël. Op de film zien we dat een aantal vrienden en familieleden de filmbeelden bekijken. Hun commentaar wordt vermengd met de filmbeelden. Zuster Rachel herinnert zich: “Hij liep altijd rond met zijn camera.”
We zien ondermeer parachutespringen, hoe hij op safari gaat en leeuwen en krokodillen vastlegt en dat koningin Elisabeth op een paar rondrijdt. Uitgebreid komt Iran in het beeld. Voor de islamitische revolutie had Israël goede relaties met de Perzen.
Maar nergens had hij zoveel belangstelling voor als voor zijn familie. Als het gezin Rabin op sabbat picknicken ging, ging de camera mee. Hij filmde zijn dochter Dalia toen zij oefeningen deed bij een padvindersgroep.
Ambassadeur
Toen hij ambassadeur werd in Washington, bleef hij filmen. Maar toen hij terugkeerde naar Israël – om daar premier te worden – ging de filmcamera voorgoed de kast in. Fotograferen bleef hij wel.
“Als hij aan het filmen was, ging hij er helemaal in op”, concludeert Pinhasov. “Hij verdiepte zich in de bloem of in de vogel. Hij kon het steeds weer filmen.”
Wat hebt u persoonlijk over Yitzhak Rabin geleerd toen u het materiaal bekeek?
“Ik had eerst een beeld van een vrij ruwe man. Nu voelde ik dat deze persoon zeer gevoelig was. Ik kon ook zien dat hij verlegen was. Bij picknicks stond hij achteraan om te filmen. Hij at niet als iedereen at en lachte.
Ik kon de dingen zien waar hij van hield. Hij was gefascineerd door water. Ik voelde dat hij ook van de bloemen hield. Hij kon deze steeds weer filmen.”
Alfred Muller 