Rabbijn Yehiel Eckstein werd 35 jaar geleden actief in de Joods- evangelische dialoog. Volgens hem heeft er sindsdien ‘een belangrijke verandering’ plaatsgevonden in de houding van Joden tegenover christenzionisten. Maar steun aan Israël onder christenzionisten hoeft volgens hem niet ten koste te gaan van liefde voor Arabieren.
Eckstein richtte in 1983 de International Fellowship of Christians and Jews op met als doel het begrip tussen Joden en christenen te verbeteren en een brede basis te creëren voor support aan Israël.
Wantrouwig
Toen Eckstein 30 jaar geleden de televisieprediker Jerry Falwell naar zijn synagoge in Chicago haalde om te spreken, was de joodse gemeenschap heel boos en zeer wantrouwig. ‘Het gevoel was dat christenzionisten allemaal zendelingen waren. Joden dachten dat christenen pro-Israël waren om de komst van de Messias dichterbij te brengen en hun ideeën over de eindtijd te bevorderen. Ook bestond er angst dat christenen van de VS een christelijke natie wilden maken.’
In de afgelopen 30 jaar is de achterdocht vrijwel verdwenen. Toen Jerry Falwell in 2007 overleed, vroeg de premier of Eckstein de staat Israël als ambassadeur bij de evangelische gemeenschap wilde vertegenwoordigen tijdens de begrafenis.
Eckstein gelooft dat het wantrouwen in de Amerikaanse liberaal- joodse kringen nu ook beperkt is en dat men daar de toenadering tussen joden en christenen steunt. Wantrouwen blijft echter wel bestaan in politiek linkse kringen en onder de rechtse ultraorthodoxen in Israël. Sommige orthodoxen gaan zelfs zo ver dat ze geen geld voor humanitaire hulp willen aannemen. Toch gelooft hij dat de meerderheid van de ultra- orthodoxen geen moeite meer heeft met christenzionisten.
Gewonnen
‘De slag is gewonnen. Christenen hebben laten zien dat ze erg ver gaan om naast Israël te staan. Joden zaten met een verleden van 2000 jaar wantrouwen. Ze wilden actie zien en geen mooie woorden of de leus ‘we zullen voor je bidden’ horen. Wij werven elk jaar honderd miljoen dollar voor mensen in Israël die hulp nodig hebben. Ze hebben hun support ook getoond in de politiek en door hier te komen als toeristen. Joden ontmoeten hen halverwege en schudden hun de hand.’
De rabbijn verwacht dat christenen en joden in de toekomst dichter naar elkaar toe zullen groeien door de dreiging van de militante islam. In Europa ziet hij onder christenen een tweedeling ontstaan: één groep verbindt zich meer met Palestijnen, de andere, de ‘in de Bijbel gelovende christenen’ met de Joden.
Christenzionisten kunnen volgens hem geen rol spelen in het bouwen van bruggen tussen Joden en Arabieren. Arabieren hebben namelijk een hekel aan hen. ‘Ik geloof dat het belangrijk is dat christenzionisten hun blik verbreden. Steun aan Israël hoeft niet te betekenen dat ze tegen het Palestijnse volk zijn. Ze kunnen zeggen dat hun Bijbel de opdracht geeft van Joden én Palestijnen te houden. Politiek blijven ze naast Israël en het Joodse volk staan. Maar dat hoeft niet ten koste te gaan van hun liefde voor de Arabische wereld.’
Dit artikel verscheen ook in NEMagazine.
Alfred Muller 
Ik ken hem. Zeer goed!