De Israëlische Arabieren vormen een vijfde deel van de Israëliërs. Zelf noemen ze zich vaak ”Palestijnse burgers van Israël” of ”Palestijnen in Israël”. Van hen is 83 procent moslim, 8,5 procent christen en 8,3 procent druus.
In de loop der jaren is er onder hen een toenemende vervreemding van de Knesset waar te nemen. In 1957 nam maar liefst 90 procent de moeite een stem uit te brengen, al was dat mogelijk mede onder druk van de toenmalig heersende partij Mapai, een van de voorlopers van de Arbeidspartij. In 1974 was het percentage afgenomen tot 74 en in 2009 tot slechts 53. Politiek wetenschapper dr. Asad Ghanem van de Haifa Universiteit verwacht dat op 22 januari nog maar 51 procent van de Arabieren een keuze zal maken.
Driekwart van de stemmen van de Israëlische Palestijnen gaan naar een van de drie Arabische partijen, de rest naar een van de zionistische partijen.
Terugloop
Hoe is de terugloop te verklaren? Volgens kenners is het vertrouwen in het parlement gering. Stemmen of niet, het maakt allemaal niets uit, denken de thuisblijvers. De Arabische partijen nemen geen deel aan regeringscoalities. De Arabische Knessetleden hebben geen einde kunnen maken aan de achterstelling van het Arabische bevolkingsdeel. Relatief veel Arabieren zitten onder de armoedegrens. Ze zeggen minder kansen te hebben op de arbeidsmarkt.
Daar komt nog bij dat de peilingen voorspellen dat Likud/ Yisrael Beiteinu de verkiezingen gaat winnen. Avigdor Lieberman van Yisrael Beiteinu (die gisteren aftrad als minister) haalt regelmatig uit naar het Arabische deel van Israëls bevolking. Hij liep zelfs met het plan hun een loyaliteitsverklaring af te laten leggen. En als het toch zeker is dat Netanyahu en Lieberman de verkiezingen winnen, waarom zouden ze dan nog stemmen?
Wantrouwen
De Arabische partijen zelf zijn medeschuldig. Ze weigeren zich te verenigen tot één lijst. Arabische Knessetleden stellen zich soms zeer anti-Israëlisch op, waardoor het wantrouwen onder Joodse Israëliërs toeneemt. Azmi Bishara van Balad bijvoorbeeld –een christen– werd ervan verdacht te spioneren voor vijanden in oorlogstijd.
Volgens Ghanem zijn partijleiders te ver verwijderd van het gewone volk. Ze bemoeien zich te weinig met de problemen waarmee hun kiezers te kampen hebben, zoals het gebrek aan veiligheid in de Arabische steden en landonteigeningen bij de bedoeïenen in het zuiden.
Het tij van de politieke desinteresse kan alleen worden gekeerd als de regering de problemen in de Arabische sector ernstig ter harte neemt. Tenslotte is het in het belang van Israël dat ook de Arabische burgers zich tevreden voelen in eigen land.
(Elke week in het Reformatorisch Dagblad: IsraëlIngezoomd)
Alfred Muller 