Laatst schreef iemand dat de Palestijnen “geen volk” zijn. In Israël hoor je dit vrijwel niet meer, maar op allerlei internet fora schrijven pro-Israël christenen dat “de Palestijnen nooit hebben bestaan” of iets dergelijks.
Wetenschappers hebben veel van deze claim afgedongen. Rashid Khalidi leverde een belangrijke bijdrage aan het onderzoek naar de ontwikkeling van de Palestijnse nationale identiteit. Hij schreef dat in de 18e eeuw het groepsbesef zich begon te ontwikkelen ten gevolge van ongerustheid over de plannen van buitenstaanders met de stad Jeruzalem en Palestina. De zorg bestond dus al voordat het zionisme opkwam.
Khalili concludeert dat de zionistische beweging zeker geholpen heeft de Palestijnse nationale beweging te vormen. Maar het is volgens hem fout te suggereren dat de Palestijnse identiteit zich vooral ontwikkelde ten gevolge van het zionisme. Hij stelt dat we niet mogen vergeten dat toen het Ottomaanse rijk ten onder ging, het Arabische nationalisme een grote vlucht nam. Arabieren begonnen zich te identificeren met nieuw te creëren staten.
Nationalisme
Zoals het nationalisme van de Joden zijn expressie kreeg in het zionisme, kreeg het nationalisme van de Arabieren in Palestina zijn expressie in het Palestijnse nationalisme. Na de Zesdaagse Oorlog begon het Palestijnse nationale bewustzijn sterker te worden. Inderdaad, de Palestijnse nationale identiteit is een vrij nieuw verschijnsel, maar bestaat het volk daarom niet?
Als dat zo was, dan zou dat ook voor veel andere volken moeten gelden. Mensen die beweren dat Palestijnen ‘als volk’ niet bestaan, hoor je niet klagen over het bestaan van Jordaniërs, Algerijnen, Libanezen of tal van andere Aziatische of Afrikaanse volken die in de recente geschiedenis een eigen land hebben gekregen.
Ontkenning van de Palestijnse nationale identiteit dient politieke retoriek, bedoelt om miljoenen mensen van hun nationale identiteit te ontdoen. Bovendien getuigt het van gebrek aan realiteitszin en kennis van de geschiedenis over het ontstaan van volken en landen.
Context
Interessant is de vraag waarom sommigen zeggen dat de Palestijnen geen volk vormen. Uit de context blijkt vaak dat ze dit zeggen om aan te geven de Palestijnen geen nationale rechten hoeven te hebben. Ze moeten eens ophouden te zeuren over het oprichten van een eigen staat. Maar het degraderen van inwoners van een land tot tweederangs burgers of etnische zuivering dient door elk moreel en beschaafd mens met kracht te worden verworpen.
In het gunstigste geval zeggen ze dat ze burgers van Israël moeten worden. Maar het accepteren van Palestijnen als volledige burgers is voor Israël ook geen oplossing. Niet alleen omdat zo’n staat een mengelmoes zal worden van godsdiensten, culturen en ideologieën, maar vooral omdat het niveau van haat te hoog is om een vreedzame samenleving mogelijk te maken. Hou Israël Israël en maak er geen Irak of Syrië van.
(Informatief, analyserend, opiniërend, kort. Altijd met foto. Elke week in het RD.nl de rubriek ‘Israël Ingezoomd’.)
Alfred Muller 
Ik ben dubbel in deze. Ben een man van vrede en zou dat ook in Israel en met Istael willen zien. Ik zou dat nog liever bij de Palestijnen willen zien. Maar ik zie alleen maar wrede beelden door de media naar de wereld gestuurd: gewapende Palestijnen die Hitler groet brengen, NAZI vlag ergens in betwist gebied, stenengooiende en doodstekende Palestijnen. Tegen uw stelling zijn andere stellingen natuurlijk mogelijk. U vind die opmerkingen niet relevant begrijp ik. Ik vraag me af wie de vrede daar nu wel wil. Als ik kijk naar Israel de laatste weken hoor ik hen zeggen: kom aan de tafel, meneer Abbas, dan praten we en zult u zien hoe makkelijk de weg naar vrede zal zijn. Abbas zegt, net als jaren geleden toen hem al zijn wensen werden geschonken en die hij weigerde!, eerst dit en dat en dan weer dit en dat……ondertussen is er een menigte achter Abbas die niet praat maar schreeuwt, net als de andere Arabieren buiten Israel: Israel moet dood, Israel moet de zee in, het kan hier niet bestaan, dit is Arabisch grondgebied! Wat is wijsheid meneer Muller?! Ik lees in de bijbel Gods Woord en die is naar mijns inziens duidelijk. Komende week ben ik in Jeruzalem. Ik ga doen wat u waarschijnlijk niet leuk vind en zeker niet relevant acht. Maar ik ga met een groepje pro-Israelvrienden op de muren. Proclameren.
Een volk wordt gevormd door een unieke gemeenschappelijk taal, cultuur en/of godsdienst. Dat is bij de Palestijnen niet het geval.
“Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Wij maken deel uit van één volk, de Arabische natie. …. Wij zijn één volk. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.”
De Palestijnse leider Zahir Muhsein in een interview in Trouw.
Het artikel zelf toont al duidelijk aan dat er geen Palestijns volk is geweest. Khalidi schreef immers dat er slechts een soort groepsproces bij de Arabieren op gang kwam als reactie op het steeds meer opkomende zionisme. Het was een ‘beweging’, maar een beweging is nog geen volk. Khalidi heeft dat ook goed door en ontkent dan ook dat hierdoor de Palestijnse ‘identiteit’ ontstaan zou zijn.
Maar de grote denkfout is zijn vergelijking, of eigenlijk zijn gelijkstelling van het ontstaan van het Joodse zionisme en de opkomst van het Arabische Palestinisme in die tijd. Immers, zionisme was er al sinds de verdrijving uit hun land door de Romeinen. Maar zo’n soort Palestijnse beweging was er nooit. Pas door Arafat werden de daar wonende Arabieren gemobiliseerd tot een zogenaamd Palestijnse volk. Maar je bent immers nog geen volk als je een drumband opricht en dan een foto van Arafat meedraagt (zie foto).
Het feit dat steeds de hele Arabische wereld tegen Israel opkwam, toont ook dat de beweging geen “Palestijnse” zaak is maar een Arabische. Terecht is dan ook de constatering die ik lees dat het “Palestijnse nationale bewustzijn… vrij nieuw is”. De conclusie is dan ook dat er nu(!) misschien wel een Palestijns volk bestaat, maar ook dat dit volk er nooit geweest is.
Door de Volkenbond werd aan de Arabieren die destijds in “Palestina” woonden Jordanië toegewezen. Daar woont dus het “Palestijnse” volk. Het oude Palestina werd geheel aan Israel toegewezen. Bij een tussentijds plan in 1947 hebben de Arabieren de Westoever van de Jordaan niet geaccepteerd als hun land. En ook in deze tijd horen we zowel van Hamas als de PA te vaak datzelfde idee, dat heel Israel (voorheen Palestina) van de “Palestijnen” is. Maar deze Arabieren horen dus in Jordanië thuis als zij niet in vrede met Israel willen leven.
Overigens is er alleen openlijk sprake van etnische zuivering bij de PA, die geen Jood in ‘hun staat’ wil laten wonen.
En als Muller tot de conclusie komt dat “het niveau van haat te hoog is om een vreedzame samenleving mogelijk te maken”, dan kan beter ook tegelijk de conclusie getrokken worden dat om die reden een Palestijnse staat naast Israel geen reële mogelijkheid is.
Goed artikel, Alfred!
Wim Stoter, de media zijn meestal ook niet positief over Israel. Neemt u dat dan ook zo serieus?
Israel eist van Abbas dat hij Israel als Joodse staat erkent. Deze eis hebben zowel Egypte als Jordanie nooit te horen gekregen en zouden dat ook zeker nooit geaccepteerd hebben. Desondanks heeft Israel met beiden vrede gesloten. Waarom moeten de Palestijnen ineens roomser zijn dan de paus?
Er zijn ook diverse voorbeelden van geweld van Joden tegen onschuldige Arabieren. Dat is geen excuus, maar het geweld komt zeker niet van een kant en kan ook niet worden goedgepraat met verwijzingen naar veiligheid of iets dergelijks.
Ook in Israel zijn er wel demonstraties waar haatdragende en racistische leuzen tegen Arabieren of andere niet-Joodse bevolkingsgroepen zoals Soedanese vluchtelingen worden geschreeuwd. Dat is ook geen excuus, maar ook dat verbale geweld komt zeker niet alleen van Palestijnse kant.
Het woord relevant komt in het artikel niet voor. Alfred citeert wetenschappers die ter zake kundig zijn en op goede gronden veel anti-Palestijnse retoriek naar de prullenbak verwijzen.
U kunt natuurlijk proclameren wat u wilt. Dergelijke religieuze rituelen zullen echter uiteindelijk geen effect hebben als ze tegen Gods wil ingaan en God is een God van gerechtigheid die geen onderscheid maakt tussen Joden en niet-Joden zoals op meerdere plaatsen in Zijn Woord staat.
Likoed, ik heb van Zahir Muhsein nog nooit gehoord en ik kan ook van Joodse kant diverse leiders aanhalen die uitspraken deden die door de meeste Joden worden afgewezen. Overigens hebben de Palestijnen wel degelijk een gemeenschappelijke taal: Arabisch. Ook hebben ze een gemeenschappelijke cultuur en ik ken maar weinig volken waar iedereen dezelfde godsdienst heeft.
Sleijster2, al in 1947 noemden de in het mandaatgebied Palestina wonende Joden zich al Palestijnen. De toch redelijk rechtse krant Jerusalem Post noemde zich toen al Palestine Post. Waarom zouden de in het mandaatgebied Palestina wonende Arabieren zich dan geen Palestijnen mogen noemen?
Dat Arabieren in Jordanie zouden thuishoren is al net zo onzinnig als de stelling dat Joden ook wel terug kunnen keren naar Amerika of Rusland. De meeste Arabieren zijn in de regio geboren en waarom zouden Joden wel mogen immigreren naar dat gebied en Arabieren niet? Ook Joden zijn lang niet allemaal zo vredelievend.
De besluiten van de al lang niet meer bestaande Volkerenbond zijn geen wetten van Meden en Perzen en we hebben nu te maken met de resoluties van de Verenigde Naties.
Er zijn diverse plaatsen in Israel waar Arabieren, ook die met Israelisch paspoort, niet mogen wonen. Daar mogen alleen Joden wonen. Het verwijt aan de PA van etnische zuivering is dus hypocriet.
Als een tweestatenoplossing geen optie is, dan wordt het dus een eenstaatoplossing, waar iedereen ongeacht etnische afkomst conform Gods Woord gelijke rechten hoort te krijgen.