Een hevige strijd woedt in het Midden-Oosten tussen sjiieten en radicale soennieten. Deze oorlog heeft al meer doden veroorzaakt dan er ooit gevallen zijn in oorlogen tussen Israël en de Arabische landen.
De verschillen tussen de soennieten en de sjiieten voeren terug naar de vroege dagen van de islam. Soennieten (80 procent van de moslims) en sjiieten waren het oneens over wie de rechtmatige leiders waren van het kalifaat. Ook zijn er theologische verschillen.
Ook tussen radicale en gematigde soennieten bestaat strijd. In de Gazastrook bijvoorbeeld is het radicale soennieten (Hamas) gelukt de macht over te nemen. Ook in Egypte slaagden zij daarin, totdat generaal Sisi hen aan de kant zette. Ook is het fanatieke soennieten gelukt grote delen van Irak en Syrië onder controle te krijgen.
Groot rijk
Het doel van de radicale soennieten is een groot rijk in het Midden-Oosten op te richten. Daarna kan de aandacht zich richten op Afrika en Europa. Natuurlijk, er zijn obstakels: gematigde soennieten, minderheden en vooral de sjiieten. Het sjiitische Teheran heeft de ambitie om een as te vormen tussen Iran, het zuidelijke gedeelte van Irak dat sjiitisch is, Syrië en het sjiitische Hezbollah in Libanon.
Arabische christenen vrezen de radicale soennieten. Voor hen betekent machtsovername zware vervolging of een snelle vlucht. Onder de sjiieten en alevieten genieten minderheden betrekkelijke bescherming. Daarom steunen veel Syrische christenen de alevitische president Assad.
Voor Israël is het sjiisme het grotere gevaar. De radicaal-soennitische Hamas had voor de laatste oorlog circa 10.000 raketten die Israël konden bereiken. Hezbollah bezit er volgens Israelische inlichtingen een slordige 100.000. De raketten van Hamas vormden een plaag, maar richtten dankzij het Israëlische afweersysteem Iron Dome betrekkelijk weinig schade aan.
Raketten Hezbollah
De raketten van Hezbollah vormen echter een groot gevaar. De radicale soennieten van de Islamitische Staat zijn nu nog ver weg. En mochten ze dichtbij komen, dan wordt het Israëlische leger geacht deze dwepers gemakkelijk tegen te kunnen houden. Maar Iran vormt een existentieel gevaar als het erin slaagt de zogenoemde P5+1 (de Verenigde Staten, Rusland, China, Engeland, Frankrijk en Duitsland) te misleiden en nucleaire wapens te ontwikkelen.
Natuurlijk, het Midden-Oosten verandert snel. Straks kunnen radicale soennieten het grotere gevaar vormen. Nu heeft Israël vooral de dreiging van de radicale sjiieten te duchten. En dat is de reden dat de Israëlische premier Netanyahu steeds weer waarschuwt voor Iran. Ook de gematigde soennitische landen zijn banger voor een nucleair bewapend Iran dan voor radicale soennieten. Logisch is dat Israël en deze gematigde soennitische landen aansluiting bij elkaar zoeken. De soennieten hebben echter een voorwaarde gesteld. Dat is acceptatie van het Arabische vredesinitiatief, dat voorziet in een Palestijnse staat naast Israël.
Foto: Aan de grens met Libanon. © Alfred Muller
Elke week in het Reformatorisch Dagblad: Israël Ingezoomd. Commentaar op gebeurtenissen in Israël en het Midden-Oosten vanuit Israël.
Alfred Muller 