Onze reis vervolgt zich naar het ruim twee kilometer verder naar het noorden en iets hoger gelegen Domus Galilaeae (‘het Huis van Galilea’). Het hek over de weg naar de parkeerplaats schuift langzaam open nadat ik op de bel heb gedrukt. Even later zitten we in de kapel met de Italiaanse seminarist Marco Gambarotto en Argentijnse pater Santiago Perez.
Hun Engels is beter dan ons Spaans en ze slagen erin duidelijk te maken waartoe dit grote complex dient. Ze leggen hier, zo blijkt steeds weer, de nadruk op de zaligsprekingen, en op de Joodse achtergronden van het christelijk geloof.
Joodse gezinnen
Santiago vertelt dat het allemaal begon met de Spaanse Carmen Hernández, die in 1960 naar Israël kwam. Ze bezocht heilige plaatsen, las daar de Bijbel en bad er. Op een zekere dag was het geld op. Ze besloot te werken bij Joodse gezinnen. Daar zag ze wat de Joodse gebruiken waren en hoe Joden hun feesten vierden. Ze zag daarin gebruiken van christenen terug. De oorsprong van de eucharistie ligt bijvoorbeeld in de seider, bij het begin van het Pesachfeest. Ze keerde weer terug naar Spanje, waar ze de Spaanse schilder Kiko Argüello ontmoette.
Argüello had zich gevestigd in een armenbuurt. Daar startte hij langzaam maar zeker een gemeenschap. Zigeuners, prostituees en anderen in de marge van de samenleving sloten er zich bij aan. Argüello en Hernández richtten een nieuwe beweging op, genaamd de Neocatechumenale Weg. De Neocatechumenale Weg biedt mensen, vooral katholieken, een weg terug naar de kerk waarbij ze vorming ontvangen over het geloof. Inmiddels heeft de Neocatechumenale Weg wereldwijd duizenden gemeenschappen gesticht.
Zaligsprekingen
De zaligsprekingen zijn belangrijk voor de Neocatechumenale gemeenschappen. Pater Santiago stelt dat het de armen van geest zijn, die open staan voor het evangelie. Vaak zijn dit de mensen die in de problemen zijn geraakt. ‘De armen van geest zijn allerlei mensen. Het zijn zij die zeggen: Ik heb iets nodig wat ik niet heb. Ik kan het zelf niet krijgen, iemand moet dat mij geven.’
In het begin van de jaren tachtig in de vorige eeuw bood de franciscaanse custos van het heilige land de Neocatechumenale Weg de mogelijkheid aan een centrum te bouwen voor studie en retraite op de Berg van de Zaligsprekingen. Argüello stelde het project samen met Carmen Hernández op. Argüello ontwierp met een internationale groep architecten een modern gebouw dat zou moeten passen bij het landschap.
Hebreeuwse wortels
Op deze wijze zou voldaan worden aan de wensen van zowel paus Paulus VI, die graag een centrum wilde in Israël waar seminaristen hun studie zouden kunnen afronden als die van Johannes Paulus II, die herhaaldelijk zei dat het nodig is naar de Hebreeuwse wortels terug te keren om het christelijk geloof te kunnen begrijpen en als christen te leven.
In 1999 werd de eerste steen gelegd. ‘Het Huis van Galilea zal pelgrims verwelkomen’, zei de toenmalige patriarch Michel Sabah. ‘Het zal mannen en vrouwen verwelkomen, onverschillig of verlangend Jezus te kennen, om opnieuw te luisteren naar Zijn onderwijs.’
Profetisch
Paus Johannes Paulus II zegende het initiatief. In een brief van zijn hand schreef de paus dat deze plaats een brug zou moeten worden tussen het Joodse volk en het christendom. ‘Het was profetisch’, zegt pater Santiago.
‘Hier gebeuren intussen veel dingen. Elk jaar komen hier 15.000 Joden op bezoek. Sommigen zijn religieus. We kregen hier zelfs een groep van 70 jesjivastudenten op bezoek. Dit huis is bedoeld om elkaar beter te leren kennen. We zoeken en vinden dingen die we gemeenschappelijk hebben. De paus zei: de Joden zijn onze oudere broeder. De beloften zijn voor hen.’
Foto’s: In en rond Domus Galilaeae @ Alfred Muller
Dit is het tweede deel van een artikel voor NEMagazine. Het eerste deel vindt u hier.
Alfred Muller 