De relatie tussen de Israëlische media en premier Benjamin Netanyahu blijft problematisch. Dat bleek vorige week weer overduidelijk.
Duizenden fans van premier Benjamin Netanyahu kwamen woensdagavond bijeen in een grote hal bij de luchthaven Ben Gurion. Daar was een receptie ter gelegenheid van het Joodse nieuwjaar.
De premier maakte van de gelegenheid gebruik om opnieuw uit te halen naar de media, die het op hem zouden hebben gemunt. „Het publiek is ziek van de pers”, wist hij te melden.
„Israëliërs waarderen onze verworvenheden, terwijl het overgrote deel van de media onze bijdragen niet vermeldt”, zei hij.
Wat journalisten volgens hem wel doen is Israël afschilderen als een geïsoleerde staat. „De nepnieuwsindustrie is heeft haar toppunt bereikt.”
Drie groepen
Wat bedoelde hij? De media in Israël en de Palestijnse gebieden bestaan uit drie groepen: de Israëlische, de Palestijnse en de buitenlandse media. Zijn obsessie is met de Israëlische media.
In Israël zijn de media gevarieerd en doorgaans gebalanceerd. Het publiek heeft een keuze uit tientallen televisie- en radiozenders, kranten en tijdschriften. De omroep kan zowel commercieel als publiek zijn. Het nieuws is te volgen in het Hebreeuws, Arabisch, Engels, Russisch, Frans en in andere talen.
De media richten zich dikwijls op deelgroepen in de samenleving. Wie veel moet weten over de economie, leest de zakenkrant Globes. Wie geen foto’s van vrouwen wil zien, abonneert zich op de ultraorthodoxe krant Hamodia. Wie positief nieuws wil horen over de nederzettingenbeweging, kan terecht bij radiozender Arutz 7.
Netanyahu’s bewering dat de media Israëls verworvenheden niet melden, is onzin. Elke belangrijke exit van een high tech bedrijf en elke succesvolle buitenlandse reis van Netanyahu komt in het nieuws.
Het massacirculatieblad, Israel HaYom, vaart al tien jaar een pro-Netanyahu en pro-Likoed koers. Krantenverspreiders delen deze elke morgen gratis uit in winkelcentra – en burgers nemen ze gretig af. De Amerikaanse casinomagnaat Sheldon Adelson financiert de krant. Zo probeert deze buitenlander belangrijke invloed uit te oefenen op de opinievorming.
Zwendelaars
Misstanden komen ook ruimschoots aan bod in de media. Zo zetten consumentenrubrieken de schijnwerpers op zwendelaars of op hotels waar de keuken onhygiënisch is. Televisiezenders nemen overheidsinstanties onder vuur die minderheden of gehandicapten niet goed behandelen.
Ook wie wil weten over het onrecht dat de staat Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever aandoet, kan terecht bij de Israëlische media. De geregeld gehoorde aantijging dat de pers het volk wat dat betreft dom houdt, is onterecht. Het probleem is dat velen informatie die ze niet willen horen en zien, liever uit de weg gaan.
Waar maakt Netanyahu zich dan zo kwaad over? Hebreeuwse media besteden veel aandacht aan de verdenkingen van corruptie bij hem, zijn vrouw Sara, en hun contacten. Maar dat was ook het geval bij andere premiers. Als er inderdaad, zoals hijzelf zegt, „niets zal zijn, omdat er niets was”, dan hoeft hij zich ook geen zorgen te maken. Zijn oraties tegen de media doen vermoeden dat er juist wel iets was.
Alfred Muller 