Het Galilea Medisch Centrum Nahariya is op het eerste oog een gewoon Israëlisch ziekenhuis. Toch is hier iets fundamenteel anders: op de bedden liggen niet alleen Israëliërs, maar ook Syriërs.
Het aantal Syrische patiënten in het Galilea Medisch Centrum Nahariya schommelt rond de veertig. Syriërs die contacten met Israël hebben, brengen hen over de grens. Daar krijgen ze eerste hulp van soldaten, die hen vervolgens naar het ziekenhuis in Safed of in Nahariya brengen. Het hospitaal in Nahariya, dat ook een trauma-afdeling heeft, ving in totaal 2500 van de 5000 gewonde Syriërs op die naar Israël zijn gegaan.
Ze komen vaak terecht bij chirurg dr. Eyal Sela. In een zaaltje vertelt hij voor een groep journalisten dat 80 procent van de Syrische patiënten in Nahariya schotwonden heeft. Op foto’s toont hij de gevolgen. We zien gezichten zonder neus of zonder kaak, of met een gat in de linkerkaak en een gat daartegenover in de rechterkaak. Er zijn ook beelden van gezichten met een kogelgat bij de neus en een kogelgat bij de hals.
Serie operaties
Al deze patiënten hebben een serie operaties nodig om te herstellen. Een extra probleem is dat de wonden vaak zijn geïnfecteerd met bacteriën die in Israël niet bekend zijn.
Sela is zich ervan bewust dat hij maar een topje van de ijsberg ziet. Hij treft alleen de Syriërs die de kogels en de bommen hebben overleefd. De medische zorg in Syrië is nagenoeg verdwenen. Een deel van de gewonden gaat naar Jordanië of Turkije, een ander deel kiest voor Israël. De medische centra in Israël betalen de behandeling. De patiënten vertellen allemaal dat ze burger zijn en dus geen militairen of militanten. Het valt op dat er relatief veel jongemannen onder de gewonden zijn.
Twee patiënten uit Syrië zijn bereid met journalisten te praten. Ze zitten op een stoel in een ondergrondse ruimte met in de muren de aansluitingen voor de bedden die het personeel daar kan plaatsen als er oorlog uitbreekt.
Een van hen, Hani (28), kreeg twee jaar geleden een kogel in zijn hoofd toen hij met zijn gezin in een auto vluchtte voor de oprukkende troepen van president Bashar al-Assad. Hij is inmiddels 25 operaties verder.
Geen hoop
Hani vertelt hoe een paar mensen hem naar een veldhospitaal brachten, waar hij te horen kreeg dat er voor hem geen hoop meer was. „Maar toen zei iemand: laten we hem naar Israël brengen.”
Voor hij gewond raakte, had hij al gehoord dat oorlogsslachtoffers naar Israël kunnen. Anders dan vijf jaar geleden is het nu in Syrië bekend dat Israël zorg biedt. Vroeger waren Syriërs geschokt als ze de ogen opsloegen in een Israëlisch ziekenhuis met Joodse, islamitische en christelijke patiënten én personeelsleden. Van de propagandaverhalen van het Assad-bewind over Israël bleek niets te kloppen. „Ik had al gehoord dat je in Israël respectvolle, barmhartige en professionele zorg kan krijgen”, zegt Hani. „Ik heb nog een operatie te gaan voordat ik naar huis mag. En ik wil terug.”
Met het verlenen van medische zorg en het leveren van voedsel en medicijnen aan burgers in Syrië zelf levert Israël een belangrijke bijdrage aan het lenigen van de nood van de Syriërs. Hopelijk draagt het ook bij aan een toekomstige vrede.
Beeld: © Alfred Muller
#IsraelIngezoomd : elke week uit Israël en over Israël in RD.nl
Alfred Muller 