De zanger Lionel Richie heeft besloten om in september naar Israël te komen. Dat was niet vanzelfsprekend. De Amerikaanse afgezant voor internationale onderhandelingen, Jason Greenblatt, tweette „Lionel Richie weigerde zijn concert te annuleren of geïntimideerd te worden door bedreigingen.”
BDS-activisten zetten popsterren onder druk niet in Israël op te treden. BDS staat voor boycot, desinvestering en sancties. De beweging eist dat Israël de bezette gebieden ontruimt, de Palestijnse burgers van Israël gelijke rechten geeft en de Palestijnse vluchtelingen het recht geeft om naar het land terug te komen.
Voorstanders van BDS kunnen zeggen dat Israël een feitelijke annexatie uitvoert in het C-gebied op de Westoever. Het C-gebied – bijna twee derde deel van de Westoever – staat volledige onder de controle van Israël. Palestijnen hebben daar nauwelijks bouwrechten en de Israëlische nederzettingen breiden zich daar uit.
Strafmaatregelen
Strafmaatregelen tegen Israël zijn dus nodig, vinden ze. Hoewel Israël inderdaad de sterke partij is die zijn gang kan gaan, gaat de Palestijnse kant ook niet vrijuit. De Palestijnse Autoriteit beloont terroristen en hun nabestaanden rijkelijk.
Ook heeft ze nooit officieel afstand gedaan van de eis van terugkeer van Palestijnse vluchtelingen. Als Israël deze eis zou inwilligen, kan dat het einde van Israël als Joodse staat betekenen.
Bovendien hebben Palestijnen hun eigen huis niet in orde. Ze zijn verdeeld tussen de Palestijnse Autoriteit op de Westoever en Hamas in de Gazastrook. BDS legt echter de schuld maar bij één partij: Israël.
Jennifer Lopez
Tot nu toe produceert de beweging vooral headlines. Enkele academici willen niet meer met Israëlische collega’s samenwerken. Ongetwijfeld zullen er klanten zijn die Israëlische wijnen niet in de boodschappenkar leggen. Sommige popsterren hebben optredens afgezegd. Andere, zoals twee week geleden Jennifer Lopez, zijn net geweest. Het aantal toeristen dat Israël bezoekt is nog nooit zo groot geweest. De Israëlische economie bloeit en de economische relaties met andere landen zijn sterk.
Ook al zou iemand Israël willen boycotten, dan is het nog de vraag of dat lukt. Israëlische uitvindingen zijn bijvoorbeeld verwerkt in de producten van Google, Facebook of Intel. Een ander bezwaar tegen BDS is: waarom Israël boycotten maar andere landen niet? Waarom landen niet boycotten die christenen of andere minderheden vervolgen?
Het is dus geen wonder dat BDS op tegenstand stuit. Het Amerikaanse Congres heeft een resolutie aangenomen die de beweging om principiële redenen veroordeelt. Voor sommigen ging dat niet ver genoeg. Zij hadden liever een verbod van BDS gezien.
Anti-BDS wet
Israël heeft zelf wel een anti-BDS wet. Deze biedt de kans voor ambtenaren op het vliegveld om buitenlanders die oproepen tot een boycot van Israël op het vliegtuig retour te zetten.
Tegenstanders van een BDS-verbod in de Verenigde Staten en Israël werpen echter terecht tegen dat dat in strijd is met het recht op vrijheid van meningsuiting. Daar kunnen we aan toevoegen dat het naïef is om te denken dat resoluties en wetten afdoende zijn. Nu het land zich steeds verder beweegt in de richting van een binationale staat – met volledige burgerrechten voor slechts een deel van de bevolking – zijn toekomstige protesten onvermijdelijk.
Meer is nodig. Het wachten is op een nieuwe generatie politici in Israël, Palestina en de Verenigde Staten, die serieus gaat werken aan een politieke oplossing waar beide partijen zich in kunnen vinden.
Israël Ingezoomd: elke zaterdag in het RD. Over Israël en omgeving, uit Jeruzalem.
Volg op Twitter of Facebook: #IsraelIngezoomd
Beeld © Alfred Muller
Alfred Muller 