David Sawayfa is bij vele Nederlanders bekend. Hij is gastheer in het Palestijnse gezinsvervangend tehuis Jemima in Beit Jala en maakt gemakkelijk nieuwe vrienden.
Sawayfa was bijna twee jaar toen hij werd opgevangen in het tehuis Jemima. „Ik werd geboren met een open buik. Het was niet duidelijk of ik een jongen of een meisje was.”
Hilmi
Zijn ouders gaven hem een jongensnaam: Hilmi. Hij werd geopereerd in ziekenhuis Hadassah in Jeruzalem en naar het Caritas babyziekenhuis in Bethlehem gebracht. Dat klopte in 1989 aan bij Ed en Heleen Vollbehr. Ze vroegen hen een kind op te nemen dat een plaats bezet hield.
Dit Nederlandse echtpaar had gezien dat de zorg voor gehandicapte kinderen in de Palestijnse gebieden veel te wensen overliet. Daarom openden zij in 1988 met hulp van Nederlandse sponsors in Beit Jala, ten zuiden van Jeruzalem, het gezinsvervangend tehuis Jemima.
Het echtpaar nam David Sawayfa op en bracht hem naar Nederland om te kijken wat de mogelijkheden waren voor verdere behandeling. Medici konden van hem een meisje ‘maken’. Hij zou dan als Heleen door het leven gaan.
Mogeijkheden
„Ik neem dat het ziekenhuis niet kwalijk”, zegt Sawayfa, terwijl hij van zijn cappuccino geniet. „Ze deden wat ze destijds konden. Maar toen ik als kind opgroeide, voelde ik dat ik een jongen was. Ik wilde met speelgoed voor jongens spelen en ik droeg graag een stropdas en andere jongenskleding. Toen heb ik God om Zijn leiding gevraagd. Ik bad: „Wie ben ik eigenlijk?””
In april 2002 wist hij dat hij als jongen door het leven wilde gaan. „Ik wilde me eerst Ed of Eduard noemen, want ik heette Heleen. Maar uiteindelijk koos ik voor David. Die naam past in de Arabische en Joodse cultuur. Ik heb er ook met anderen over gesproken. Ze zeiden: „We staan achter jouw besluit.””
In juni 2002 ging hij weer naar Nederland om te kijken wat de medische mogelijkheden waren. Een hormoonbehandeling bleek de enige optie. In zijn Palestijnse paspoort staat nu: ”Daoud”, Arabisch voor David.
Presbyteriaanse kerk
In Bethlehem gaat hij naar de Presbyteriaanse Baraka kerk van ds. Danny Awad. „Er komen niet veel mensen meer in deze kerk. Veel christenen zijn geëmigreerd, zelfs de broers van de voorganger. Het geloof in de Heere Jezus is heel belangrijk voor me. Ik heb geleerd mijn geloof in daden te laten zien, niet met woorden. Voor mij is het geloof eenvoudig.”
In Jemima is hij als gastheer verantwoordelijk voor het gastenverblijf. „Het begon ermee dat donateurs graag het leven in Jemima wilden zien. Dan weten ze waar het geld naar toe gaat.”
Hij kijkt of er genoeg eten in de koelkast staat voor wie wil blijven logeren, hij maakt de bedden op en hij staat standbye om ze op te vangen, ook al is het midden in de nacht. Ook vangt hij individuen en groepen op die het huis willen bekijken. „Ik bied ze ook aan met ze mee te lopen naar een winkelstraat, een supermarkt te bezoeken of een plaatselijk restaurant.”
Toestemming
„Ik kan ook meegaan naar Jeruzalem, want ik heb toestemming om naar Israël te reizen. Voor de manager van Jemima, Lana Zoughbei, reis ik naar Ramallah om papieren te regelen bij de Palestijnse Autoriteit. Verder help ik een paar andere organisaties waar dat nodig is.”
In Jemima wonen nu 19 kinderen en volwassenen. Verder zijn er 16 personen die het dagprogramma volgen. De belangrijkste verandering die hij in de loop van de jaren heeft gezien is dat er nu 36 plaatselijke mensen in Jemima werken, als fulltimer, parttimer of oproepkracht.
Hij heeft weinig contact meer met zijn biologische ouders. Een van zijn broers heeft een zoon en een andere een dochter. „Mijn vader eist dat neef en nicht met elkaar trouwen. Ik ben het daar niet mee eens. Uit het huwelijk kan een gehandicapt kind voortkomen. Straks staan ze hier in Jemima weer voor de deur.”
David Sawayfa is op 14 september te zien in het EO-programma De Verandering, om 18.55 uur NPO2.
Een versie van dit bericht stond ook in het Reformatorisch Dagblad.
Beeld © Alfred Muller
Alfred Muller 