Op het prikbord bij de ingang hangen de mededelingen en de afbeeldingen van iconen. Op de gang van het gemeentehuis brandt een waxinelichtje voor een mariabeeld.
Burgemeester Hatem Arraf is ervan overtuigd dat de rust in zijn gemeente aan de homogeniteit te danken is. „Hier hebben we geen misdaad”, zegt hij, doelend op de schietpartijen tussen bendes in de Arabische dorpen en steden in Israël.
In de Arabische dorpen en steden zijn dit jaar meer dan 80 doden gevallen bij schietpartijen tussen bendes.
Grieks-katholiek
Net als in het naburige dorp Fassuta, zijn de bewoners in Mi’ilya allemaal Grieks-katholiek. Wat betreft de burgemeester blijft dat ook zo.
„De bewoners verhuren en verkopen hun huizen alleen aan plaatsgenoten. We zijn trots op onze cultuur en willen die beschermen. Dat is ons handelsmerk. Als we de deur openzetten voor anderen, verliezen we ons identiteit.”
De deur staat overigens wel wijd open voor bezoekers. De burgemeester vertelt over de kerstmarathon in zijn dorp en de kerstmarkt. Duizenden bezoekers worden verwacht. Joden, christenen, moslims en druzen: ze zijn allemaal hartelijk welkom.
Goede banen
Als de burgemeester een tijdje aan het woord is, lijkt het alsof er in Mi’ilya geen problemen zijn. De inwoners hebben goede opleidingen genoten en velen hebben goede banen in de Israëlische maatschappij. Jongeren studeren aan de universiteiten in Israël of in het buitenland.
Maar problemen zijn er wel degelijk, zegt de burgemeester. Hij wil de industriewijk verder ontwikkelen. Hij wijst op een luchtfoto van zijn dorp aan de muur, waar gele strepen omheen zijn getekend. „Wij hebben ons uitbreidingsplan ingediend bij het ministerie van Binnenlandse Zaken.”
Maar het kan nog even duren voordat er antwoord komt. Israël heeft namelijk na twee kiesrondes nog geen nieuwe regeringscoalitie. De demissionaire regering neemt nu geen beslissingen.
Niet religieus
De gemeente van Arraf mag dan Grieks-katholiek zijn, zelf is hij niet religieus. „Wij zien religie als iets cultureels. Sommigen vinden het wel mooi om hun religieuze plichten in de praktijk te brengen. Zij gaan naar de kerk.”
In de kerk staat pater Ibrahim Shoufani, die een lange zwarte habijt draagt. Hij vertelt dat ongeveer 300 van de 3000 bewoners op zondagmorgen de mis bijwonen. Op kerstmorgen verwacht hij aanzienlijk meer bezoekers. Studenten komen namelijk thuis voor de kerstdagen.
Na de dienst schudden de gelovigen elkaar de hand en wensen elkaar een prettig kerstfeest. Dan volgen de familiebezoeken. Tegenwoordig staan die bezoeken wel onder druk, want sommigen vertrekken na het begin van Kerst gelijk naar het buitenland voor vakantie.
Grootste kerk
De Grieks-Katholieke Kerk, ook wel Melkitische Kerk genoemd, is met circa 80.000 leden de grootste kerk in Israël. Melkieten wonen ook in Jeruzalem. Contacten met hen onderhouden is geen probleem, mits iemand er een rit van drie uur voor over heeft.
Verder wonen er melkieten op de Westelijke Jordaanoever. Het is voor de Israëliërs vrij gemakkelijk hen te bezoeken, maar omgekeerd is het moeilijker. Palestijnen op de Westoever hebben namelijk toestemming nodig om naar Israël te bezoeken. „Wij helpen onze broeders en zusters op de Westoever ook, bijvoorbeeld door ze voedsel te geven.”
„We kunnen naar Jordanië en Egypte. Maar met onze broeders en zusters in Syrië en Libanon hebben we geen contact. We bidden dat er snel vrede komt in het Midden-Oosten.”
Beeld: Alfred Muller
Alfred Muller 