De Nederlandse outdoorinstructrice en bergbeklimster Ingeborg van den Bogaerdt was in de afgelopen zomers te vinden op de bergtoppen in de Ardennen. In de winter moeten we haar zoeken in Israël.
In de Ardennen gaf ze instructie aan avonturiers. “Je moet goed uitkijken wat je doet. Je moet bijvoorbeeld goed op het weer letten en kijken of er een onweersbui aankomt.”
Opleiding
Ze volgde een opleiding aan het Centraal Instituut Opleiding Sportleiders en werkte als sportinstructrice voor buitensporters. Tussen de programma’s werkte ze ook in outdoorwinkels. Verder was ze reisleidster in Praag. Ze is lid van de Pinkstergemeente Rotterdam-Zuid.
De winter is minder geschikt om het hogerop te zoeken. Vorig jaar van januari tot april was ze ‘baanbreker’ bij de NEM. “Als je voor het eerst naar Israël gaat is dat een supergoed programma. Je gaat naar je werk en bezoekt allerlei plaatsen in Israël. In het begin weet je namelijk nog niet hoe alles werkt en wat er allemaal te zien is in dit land.”
Autistisch
Deze winter keerde ze terug. Ze werkt nu in een huis voor autistische volwassenen in een wijk in Zuid-Jeruzalem. ‘Om zes uur staan we op, ik help ze bij het aankleden en ontbijten en vervolgens breng ik hen naar hun werk. Dat is een dagbesteding voor autistische mensen. Tot half drie ‘s middags ben ik vrij. Dan haal ik ze weer op. De rest van de dag help ik ze. Ze wandelen, doen spelletjes, koken, wassen, douchen en gaan weer naar bed.”
“Ik praat alleen met ze in het Hebreeuws. We hebben hier een oelpan (talenschool) waar we Hebreeuws leren spreken en schrijven. Maar de meeste woorden leer je snel in de praktijk. Uitdrukkingen als ‘kom’ ‘eten’, ‘stop’, ‘wat wil je?’”
Waarom wilde je naar Israël?
Ik heb iets met het Israëlische volk. Ik heb het idee dat God ook iets speciaals heeft met dit volk. Zijn hart is speciaal gericht op dit volk. Als ik dit volk zegen, dan doe ik iets wat past in het plan van God.
Hoe zie je dat in de praktijk?
Het volk komt letterlijk terug van het einde van de aarde, Uit alle hoeken en gaten. Een vriend van mij hier komt uit Peru. Hier heeft hij zijn eigen land. Dat is een wonder. Dit land is nog wel in opbouw. De meesten worden gigantisch onderbetaald. Een collega van mij verdient vier euro per uur. Zij is studente en haar man studeert ook. Toch moeten ze 1000 dollar per maand aan huur betalen. Ik snap niet hoe ze het doen.”
Wat vind je positief aan het leven hier?
Positief is dat de mensen heel open zijn. Van buiten lijken ze snel geprikkeld, maar ze zijn heel vriendelijk. Soms zelfs een beetje te vriendelijk. Eerlijk, direct en gastvrij en relaxed. Niet zo bekrompen. In Nederland moet alles binnen een schema passen en aan verwachtingen voldoen. Hier kan alles.
Wat is negatief?
Je loopt wel tegen gebrek aan organisatie aan. Het is niet zo erg als in Afrika, maar ze kunnen ook hier niet goed plannen. Het weekrooster komt soms pas halverwege de week. Dan hoor ik op zaterdagavond pas dat ik de volgende dag moet werken. Ook kan iets soms de ene keer wel, dan opeens weer niet. Vorig jaar kreeg ik toen ik het land binnenkwam een visum voor drie maanden, nu voor een maand. Ik moet naar het bureau voor visumverlenging.
Wat doe je hier in de vrije tijd?
Dan ga ik op reis met vrienden die ik hier heb gemaakt. De meeste dingen doen we met de bus. Op het internet staat de dienstregeling. We zijn naar Tiberias in het noorden geweest, naar Latrun, Engedi en naar Hebron. In Hebron bekeken we het Graf van de Aartsvaders. We waren er aan de Joodse kant. We kregen daar aanspraak. Ik nam een gebedenboek en vroeg: ‘wat moet ik nu bidden?’
Natuur
De prachtige natuur in Israël biedt veel mogelijkheden die door Nederlandse vakantiegangers niet worden gebruikt. “Mijn droom is reisleider te zijn naar Israël voor tracking reizen door natuurgebieden. Waarbij we slapen in herbergen en de natuur bekijken en daarbij de Bijbel openslaan. In principe voor jongeren, maar ook voor ouderen die van avontuur houden.”
Alfred Muller 