JERUZALEM – De pogingen van het Palestijnse leiderschap om erkenning te krijgen voor een Palestijnse staat bij de VN, zijn tot nu toe mislukt. Alleen bij de UNESCO boekten de Palestijnen succes. De Palestijnse president Mahmoud Abbas peinst er echter niet over om op te geven.
Dit jaar ontstond bezorgdheid in Israël en de VS over het streven van de Palestijnen een staat erkend te krijgen op de Westelijke Jordaanoever (inclusief Oost-Jeruzalem) en de Gazastrook. Jeruzalem vreesde een zware diplomatieke tegenslag, Washington dat het vredesproces nog dieper in het moeras zou wegzinken.
In september leek het geschil naar een climax te gaan. Abbas hield op 23 september voor de Algemene Vergadering van de VN een redevoering waarin hij erkenning vroeg van Palestina. Enkele minuten later hield ook de Israëlische premier Netanyahu zijn speech. Hij riep Abbas op terug te keren naar de onderhandelingstafel om over een staat te praten. Abbas weigert met Israël te onderhandelen vanwege de bouw in de nederzettingen op de Westoever en de weigering van Israël de grenzen van voor juni 1967 te erkennen als basis bij onderhandelingen.
Tot heden hebben de Palestijnen nog niet veel bereikt. De Algemene Vergadering kan Palestina pas volwaardig lidmaatschap verstrekken, als de Veiligheidsraad daar toestemming voor geeft. Daar bleken de Palestijnen in de afgelopen weken geen kans te hebben. Het lukte hen blijkbaar niet de benodigde steun te krijgen van negen van de vijftien landen in de raad. Bovendien hebben de VS laten weten een veto over het verzoek te zullen uitspreken.
Abbas kan nu nog proberen erkenning van de Algemene Vergadering te krijgen voor Palestina als niet-lid staat. Nu heeft Palestina daar de status van permanente waarnemer. Daarin hebben de Palestijnen grote kans van slagen, omdat de meerderheid van de 193 lidstaten bereid is de status van Palestina te verhogen.
Abbas zei echter ook dat de Palestijnen door zullen gaan met hun poging volwaardig lid van de VN te worden. De VS zijn, evenals de rest van de internationale gemeenschap en vele Israëliërs, niet tegen op een Palestijnse staat. Maar ze vinden wel dat deze in het raamwerk van een vredesovereenkomst met Israël opgericht moet worden.
Bij de VN-organisatie voor onderwijs, wetenschap en cultuur Unesco boekten de Palestijnen meer succes. Deze VN organisatie reikte op 31 oktober Palestina wel lidmaatschap. Een Palestijnse zegsman heeft tegenover ‘The Sydney Morning Herald’ gezegd dat de Palestijnen nu hopen een aantal heilige plaatsen op de lijst van werelderfgoed te krijgen. Daaronder zijn de Geboortekerk in Bethlehem en het Graf van Jozef in Nabloes. Het Graf van Jozef is echter ook een heilige plaats voor Joden.
De Israëlische regering was verbolgen over de Unesco erkenning. Ze houdt het belastinggeld in, dat het voor de Palestijnen int. Het gaat om meer dan 100 miljoen dollar over de maand oktober. De strafmaatregel kan als een boemerang naar Israël terugkeren. Westerse diplomaten waarschuwden dat Israël “met vuur speelt”. De Palestijnse Autoriteit kan namelijk ineenzakken ten gevolge van gebrek aan financiën. Israël krijgt dan zelf zelf weer de loodzware last te dragen van het bestuur over twee miljoen Palestijnen.
Palestijnse leiders lijken nu ook haast te maken met de uitvoering van het in mei gesloten ‘verzoeningsakkoord’ tussen de twee grootste partijen, Hamas en Fatach. Hamas bestuurt de Gazastrook en Fatach is de belangrijkste partij op de Westelijke Jordaanoever. Nu namelijk kunnen diplomaten tegenwerpen dat de Palestijnse Autoriteit geen controle over Gaza heeft. Een van de vereisten voor de erkenning is dat een regering daadwerkelijk een gebied bestuurt.
Het akkoord bepaalt dat de twee regeringen in Gaza en Ramallah worden vervangen door een tijdelijke regering van technocraten en dat de Palestijnen een stem mogen uitbrengen voor een nieuw parlement en een president. De verkiezingen zijn nu gepland voor mei 2012. Volgende week komen Abbas en Khaled Mashaal in Cairo bij elkaar om verder te praten over de uitvoering van het akkoord. De 76-jarige Abbas heeft gezegd dat hij zelf niet geïnteresseerd is in een nieuwe ambtstermijn en dat hij meer aandacht wil besteden aan zijn familie.
Het grootste probleem bij de vorming van de overgangsregering was de positie van premier Salam Fayyad op de Westelijke Jordaanoever. Abbas wilde dat hij premier zou blijven, omdat hij het vertrouwen geniet van westerse naties, dat wil zeggen, van de geldschieters. Hamas voelt echter niet voor verlenging van zijn ambtstermijn. Beide partijen overwegen nu de aanstelling van een persoon waar beide partijen zich in kunnen vinden.
Palestijnse leiders hebben gezegd dat VN-erkenning de onderhandelingen met Israël over een vredesakkoord, niet vervangt. Met erkenning hopen ze echter hun positie aan de onderhandelingstafel te verbeteren. Bij de afgelopen decennia van onderhandelingen zijn Israëliërs en Palestijnen het niet eens geworden over een slotakkoord. Belangrijke geschilpunten waren de status van Jeruzalem, de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen en de grenzen tussen Israël en Palestina.
(Dit artikel verscheen ook in het RD)
Alfred Muller 
De Palestijnen hebben zeker wat bereiklt, ze hebben het vredesproces opgeblazen.
De VN spannen zich ondermeer in om vrede tussen de Palestijnen en Israel te bewerkstelligen, op grond van de in 1993 gesloten Oslo-akkoorden. In die akkoorden hebben de Palestijnen zich verplicht om geen eenzijdige stappen te nemen, maar met Israel te onderhandelen over de toekomstige grenzen tussen Israel en Palestina, en een definitief vredesverdrag. Met bovenstaande eenzijdige stap om lid te worden van Unesco houden de Palestijnen zich nu niet aan die afspraak.
De president van de Palestijnse Autoriteit, Abbas, die de leiding heeft op de Westbank, gaat met zijn Fatah beweging op deze wijze steeds meer de kant op van de radicaal-islamitische terreurorganisatie Hamas, dat de Oslo-akkoorden al jaren aan zijn laars lapt. Hamas wordt daarom niet als een serieuze vredespartner gezien, niet door Israel, maar ook niet door de VN, de EU, de VS en Rusland.
Abbas laat door deze eenzijdige stap zien dat voor hem internationale verdragen niets betekenen. Hoe kan Israel nog geloven in een onderhandelingsresultaat over een definitief vredesverdrag, als de Palestijnen ondanks hun handtekeningen onder de Oslo-verdragen, deze met voeten treden? De Palestijnen blazen hiermee dus moedwillig het hele vredesproces definitief op.
Het door blijven bouwen van nederzettingen in Palestijns gebied is ook een eenzijdige stap, Likoed. Israel kan wel nederzettingen blijven bouwen als drukmiddel tegen Palestijnen, maar Palestijnen kunnen geen nederzettingen bouwen op Israelisch grondgebied en hebben dus geen drukmiddel. Dat is dus onevenwichtig. Israel lapt Oslo net zo hard aan zijn laars. Die zogenaamde bouwstop van 10 maanden was ook nep. Israel bleef (zij het op wat kleinere schaal) rustig doorbouwen, ook tijdens de bouwstop.
Ook in Israel zie je aan alle kanten radicalisering en meer haatgevoelens jegens Arabieren (ook Israelische Arabieren). Dat blijkt uit diverse wetsvoorstellen die in de Knesset ter discussie liggen die de positie van de Arabische (en andere) minderheden in Israel verder ondermijnen, dus om de radicalisering alleen de Palestijnen te verwijten is hypocriet.
@Ruud
U bent niet goed op de hoogte. Misschien is het beter om dingen eerst te verifieren voor u ze beweert op internet. Het bouwen van nederzettingen is namelijk niet strijdig met de Oslo-akkoorden.
Dat probeert de Palestijnse propaganda mensen wel wijs te maken, en er zijn blijkbaar nog steeds mensen die een dergelijke al vele malen onbetrouwbare bron toch willen geloven.
Trouwens. als de Palestijnen echt geinteresseerd zouden zijn in een staat en grenzen, zouden ze juist moeten komen onderhandelen.
Ik citeer je baas:
In a 2001 video, Netanyahu, reportedly unaware he was being recorded, said: “They asked me before the election if I’d honor [the Oslo accords]… I said I would, but [that] I’m going to interpret the accords in such a way that would allow me to put an end to this galloping forward to the ’67 borders. How did we do it? Nobody said what defined military zones were. Defined military zones are security zones; as far as I’m concerned, the entire Jordan Valley is a defined military zone. Go argue.” Netanyahu then explained how he conditioned his signing of the 1997 Hebron agreement on American consent that there be no withdrawals from “specified military locations,” and insisted he be allowed to specify which areas constituted a “military location” – such as the whole of the Jordan Valley. “Why is that important? Because from that moment on I stopped the Oslo Accords,” Netanyahu affirmed.
Of de Oslo-akkoorden nu wel of niet het bouwen van nederzettingen toestaan is eigenlijk helemaal niet relevant. Je eigen baas heeft er in eigen woorden alles aan gedaan om ze grondig om zeep te helpen. Het getuigt van ongehoorde hypocrisie dat jij er gezien het handelen van je eigen baas er nu de Palestijnen van beschuldigt de Oslo-akkoorden niet na te leven.
Israel geeft door het continue bouwen van nederzettingen duidelijk de indruk dat ze niet serieus zijn en alleen maar willen onderhandelen om te onderhandelen en daarmee tijd te rekken, niet om resultaten te boeken, want het eindresultaat, een Palestijnse staat die ook die naam waardig kan dragen, wil Israel eigenlijk helemaal niet en werkt dat ook met alle macht tegen, zoals je eigen baas eigenlijk al toegeeft. Dat de Palestijnen daardoor het nut van onderhandelen niet meer zo inzien, kan ik begrijpen.
Eerder bleek dat u de feiten niet kende. Nu lijkt u met een hoop woorden dat te vergoelijken door te zeggen dat de Palestijnen – vanwege een uitspraak van Netanjahoe of whatever – zich niet aan internationale verdragen hoeven te houden.
Maar dat is dus niet zo.
Die baas van je die de Oslo-akkoorden opblies is toch de huidige premier van Israel? “Of whatever?”
Als Israel de Oslo-verdragen al effectief ontduikt zoals ik al aantoonde en wat jij kennelijk niet kan weerleggen, waarom moeten de Palestijnen zich er dan nog wel aan houden? Nergens in de wereld is het zo dat als partij A en B een verbond sluiten, maar partij A later dat verbond opblaast en dat ook nog toegeeft, dat partij B zich er dan nog wel aan gebonden moet voelen. Ik ken de feiten dus wel degelijk, terwijl jij alleen met irrelevante juridische spitsvondigheidjes aankomt.
U weet eerst niet wat er in staat maar presenteert u zich toch als kundig?
Israel houdt zich aan de Oslo akkoorden, de Palestijnen niet. Denk aan hun belangrijkste verplichtingen in de Oslo-akkoorden:
* erkennen van het bestaansrecht van Israel.
* stoppen met terreur en starten van onderhandelingen.
* ontmantelen van de terreurorganisaties.
* weghalen van passages uit het PLO handvest inzake het vernietigen van Israel.
* beeindigen van alle geweld.
* uitsluitend partijen laten meedoen aan verkiezingen die Israel erkennen.
* de vreedzame oplossing communiceren naar de bevolking.
Daar is dus nog vrijwel niets van terecht gekomen.
Zoals ik al aantoonde, houdt Israël zich helemaal niet aan de Oslo-akkoorden en probeert ze actief volledig onwerkzaam te maken. Lees het commentaar van je baas nog maar eens op welke wijzen hij dat doet en heeft gedaan. Een recent voorbeeld is het niet meer doorsluizen van Palestijns belastinggeld, dat Israel wel zou innen en doorgeven. Wederom geldt: als Israel zich er niet aan wenst te houden, waarom moeten de Palestijnen dat dan nog wel doen? Die akkoorden zijn niet alleen dankzij de Palestijnen, maar ook dankzij Israël zo dood als een pier.
Als uw kennis niet verder gaat dan Palestijnse propagandaleugens en een flimpje van Netanjahoe,
waarom reageert u dan? Het is wel makkelijk door te prikken.
De belangrijkste Israelische verplichtingen waren:
Erkenning van de PLO, genaamd Palestijnse Autoriteit,
Opgeven van land, Gaza en Jericho eerst,
Toestaan van Palestijnse politiemacht van 10.000,
Geven van kleine wapens voor Palestijnse politie.
Die zijn dus nagekomen.
Het doorsluizen van namens de Palestijnse autoriteit geïnde belastinginkomsten is er ook een. Die is opgeschort. Dat is een schending. Israël mag dit doorsluizen helemaal niet stopzetten wanneer het dat zo uitkomt.
Opgeven van land is ook niet nagekomen. Israël blijft nederzettingen bouwen, zelfs op land dat aantoonbaar van Palestijnen is. Er is nog geen enkele illegale outpost effectief ontmanteld en als er al eens een wordt weggehaald, staat die outpost binnen een dag weer overeind en daar wordt dan niets tegen ondernomen. Bevelen hiertoe, zelfs van het Israëlisch Hooggerechtshof worden genegeerd. Geschat wordt dat 40% van alle nederzettingen op Palestijns privégrond is neergezet. Dat is hetzelfde als dat ik in jouw achtertuin een huis neerzet zonder jou om toestemming te vragen en een geweer tegen je hoofd zetten als jij daartegen zou protesteren. Dat getuigt ook niet van al teveel vredesbereidheid. Nederzettingen worden in de Oslo-akkoorden inderdaad niet genoemd, maar die zijn later wel degelijk aan de orde gekomen.
Het vredesproces in het Midden-Oosten bestaat niet alleen uit de Oslo-akkoorden. Als Israël en meer precies jouw baas kennelijk zich naar eigen zeggen al niet wenst te houden aan de Oslo-akkoorden en naar eigen zeggen probeert uit te hollen, wat moeten wij dan verwachten van de rest? Ik ben het met je eens dat de Palestijnse autoriteit er ook niet veel van bakt, maar een verwijt van Israël vind ik toch een geval van pot verwijt ketel.
U fantaseert weer over wat er in de Oslo akkoorden zou staan, er staat helemaal niet in dat Israel geen nederzettingen zou mogen bouwen.
Dit heeft geen enkele zin, met iemand discussieren die er voortdurend op los fantaseert.
Leest u de akkoorden eerst eens. U vindt ze op onze website.
Tot dan is deze discussie totaal zinloos en wat ons betreft dus beinidgd.
Je moet leren lezen, Likoed. Ik heb letterlijk gezegd dat nederzettingen niet vermeld worden in de Oslo-akkoorden. Aangezien Netanyahu zelf in het openbaar verklaard heeft de Oslo-akkoorden op te willen blazen, is het eigenlijk ook niet meer zo relevant wat er wel of niet in de Oslo-akkoorden staat. De premier van Israël wil zich er toch niet aan houden. Het is dan ook hypocriet dat jij de Palestijnen er wel aan wilt houden terwijl je bloedeigen baas heeft verklaard dat niet te willen.
Het is voor iedereen met enig invoelingsvermogen evident dat het doorbouwen van nederzettingen zeker niet bijdraagt aan het vredesproces, niet getuigt van goede wil en de geloofwaardigheid ook niet ten goede komt.