Op het eerste gezicht lijkt de leider van Bayit Yehudi’s leider Naftali Bennett een man van deze tijd. Hij praat uitstekend Engels en weet zijn ideeën helder te verwoorden. Hij diende in een gevechtseenheid in het leger, verdiende vervolgens miljoenen in de high tech en maakte vervolgens carrière in de politiek, waar hij de Nationaal Religieuze Partij nieuw leven inblies. Is er weer hoop voor een politiek gestagneerd Israël?
Hij meent inderdaad te weten hoe Israël uit de huidige impasse moet komen. Op 5 november dit jaar presenteerde hij in de International New York Times zijn grootse visie voor de toekomst.
Hij stelt dat Israël zich niet de oprichting van een Palestijnse staat kan veroorloven. De ervaring heeft dat geleerd. Meer dan 1000 Israëliërs werden gedood bij terreuraanslagen nadat Israël zich terugtrok uit de Palestijnse steden op de Westoever. Nadat het leger in 2000 Zuid-Libanon verliet, kreeg Israël het door Iran gesteunde Hezbollahleger aan de andere kant van de grens. Israëls vertrek uit de Gazastrook in 2005 eindigde in “een fort van terreur” onder Hamas. Na deze ervaringen is een terugtrekking uit de Westoever van de baan.
Annexeren
Daarom dient Israël volgens Bennett het grootste deel van de Westoever te annexeren. Dat moet Israël doen met de zogeheten C-gebieden, die onder volledige Israëlische controle staan. De Palestijnen die daar wonen, krijgen het Israëlische staatsburgerschap aangeboden.
De Palestijnen in de gebieden die onder geheel of gedeeltelijk Palestijnse zelfbestuur staan (de A- en B-gebieden), krijgen nog meer zelfbestuur. De wegen op de Westoever moeten drastisch worden verbeterd en de militaire blokkades moeten worden verwijderd.
Er lijkt wat te zeggen voor Bennetts plan. Het zou naïef zijn te denken dat alle problemen worden opgelost als Israël zich terug zou trekken naar de grenzen of ongeveer de grenzen van voor de Zesdaagse Oorlog van 1967.
Enclaves
Toch zijn er grote bezwaren aan verbonden. In de eerste plaats biedt hij alleen het staatsburgerschap aan aan de Palestijnen in de C-gebieden. Dat zijn er volgens het VN-Coördinatiebureau voor Humanitaire Zaken OCHA 300.000.
Waarom niet ook aan de andere Palestijnen? Nu wil hij wel het meeste land waar Palestijnen hun staat hopen te stichten, maar niet de meeste Palestijnen zelf. Die blijven staatloos achter in de door Israël omringde enclaves. Zijn plan houdt in dat Israël twee soorten burgers krijgt: zij die het staatsburgerschap hebben en zij die dat niet hebben. Israëls democratie is dan ten einde.
En is Bennett bereid met de consequenties te leven? Op het Saban forum, waar hij eerder deze maand sprak, werd hem gevraagd of hij bereid is de handelsbetrekkingen met Europa te verbreken. De internationale gemeenschap zal namelijk woedend reageren. De vraag was duidelijk genoeg, maar hij bleef om het antwoord heendraaien. (Dat gold ook voor andere moeilijke vragen.)
Bennett heeft inderdaad een visie voor Israëls toekomst. De uitvoering zal Israëliërs en Palestijnen dieper in de problemen helpen.
Alfred Muller 