De oorlog tussen Hamas en Israël vindt niet alleen plaats op de grond en in de lucht en op zee, maar ook in de media.
Beelden spelen daarbij een belangrijke rol. Aan foto’s en video’s bestaat geen gebrek bij deze strijd. Hamas terroristen zonden deze rechtstreeks uit op de sociale media. Bebloede Joodse vrouwen die aan de haren mee worden getrokken, huilende kinderen met hun huilende ouders, lijken van soldaten en veel meer en veel gruwelijker.
De Israëlische televisiezenders en kranten laten deze niet zien, uit respect voor de slachtoffers en hun familieleden. Wie ze opzoekt op de sociale media, krijgt ze wel te zien.
Israël heeft deze door de terreurgroep gemaakte beelden getoond aan politici als de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken. Ze tonen buitenlandse politici tegenover welke vijand Israël staat. De beelden dienen ook om het leger te helpen de daders te identificeren.
Matrassen op het dak
Maar er zijn ook andere beelden die medelijden opwekken. Video’s van vluchtende Palestijnen in auto’s met de matrassen op het dak of kleine kinderen die aan de hand van hun vader met tassen over straat lopen. En dan die bombardementen. Lichtflits, flatgebouw dat wankelt, rook-en stofwolken, en puinhopen die achterblijven. Israël jaagt op Hamas, maar het is onmogelijk burgerslachtoffers te vermijden omdat de jihadisten zich onder de bevolking bevinden, soms letterlijk.
Het is te begrijpen dat Israël hard reageert. Hamas heeft een gevoelige snaar geraakt in dat land. Dat is de stemming van: ‚Wat de nazi’s met ons Joden deden, zal nooit weer gebeuren. Nu kunnen we ons verdedigen, we zullen ons verdedigen of de wereld ermee eens is of niet.’
“Beide partijen fout”
En zo ontstaan er beelden van de slachtoffers van beide zijden. Reacties zijn dan: ‚Ja, het is fout wat Hamas gedaan heeft, maar het is ook fout wat Israël doet.’
In andere woorden: ‚Het is fout dat een door jihad gedreven leger een volk wil uitmoorden, maar als dat volk zich daartegen verzet moet dat wel binnen de proporties blijven. Geen overdreven reacties graag.’
Het aantal slachtoffers aan Palestijnse kant stijgt zienderogen en overtreft het aantal in Israël. Statistiek speelt bij velen de hoofdrol, maar de achtergrond – zelfverdediging tegen een terreurgroep die op genocide uit is – speelt geen belangrijke rol meer.
Sympathie van korte duur
En zo dreigt Israël de oorlog in de media te verliezen. Dat viel te verwachten. De oorlog was nog maar net begonnen toen we een Israëlische vriendin aan de lijn hadden. „De sympathie die Israël nu wereldwijd geniet is van korte duur”, voorspelde ze. Dat dachten wij ook al.
Tenslotte: we zijn bevoorrecht dat we hier in Nederland dankzij de moderne internet- en televisietechnologie de Israëlische Hebreeuwstalige media feilloos kunnen ontvangen voor diepe analyses en voor de hartverscheurende verhalen. En ja, in het zelfkritische Israël hoor je ook wat er onder de Palestijnen gebeurt. De discussie daar over wat de juiste manier is om te reageren is in volle gang.
De Hebreeuwstalige publieke omroep.
De belangrijke Hebreeuwstalige Kanaal 12 TV.
Enkele Israëlische (Engelstalige) media:
Onderstaand filmpje is talloze keren gedeeld op de sociale media. Waarschuwing: harde beelden. President Joe Biden zegt duidelijk waar het kwaad ligt.
Ontvang de nieuwsbrief van Alfred Muller en klik hier klik hier. Politiek, geloof, en persoonlijk nieuws.
Alfred Muller 