Tabor

Als we het dorpje Daburiya zijn doorgereden brengt een slingerweg door een bosachtig gebied ons hoger en hoger. Op de top van de kegelvormige berg Tabor is het een stuk koeler dan in de Jizreëlvallei beneden.

We hebben een hoogte bereikt van 588 meter boven zeespiegel en ruim 400 meter boven de omliggende vlakte. Hier bevindt zich een plateau van 1200 meter lang en 400 meter breed.

De berg heeft de reputatie mooi te zijn. En inderdaad, het uitzicht is adembenemend. We kunnen hier een groot gedeelte van Noord-Israël zien. Te onderscheiden zijn (bij helder weer) bijvoorbeeld de bergen Ebal en de Gerizim, de berg Hermon, het Jordaandal met het Meer van Galilea, Jordanië en natuurlijk de Vlakte van Jizreël.

Verheerlijking

Bezoekers denken bij de berg Tabor meestal direct aan de Berg van de Verheerlijking. Op de berg staan namelijk twee kerken die de verheerlijking herdenken. Maar het woord Tabor komt in het Nieuwe Testament niet voor. Het Oude Testament daarentegen vermeldt de naam tien keer.

De Bijbel vertelt ons ondermeer dat Tabor aan de grens van de stam Zebulon lag. Andere stammen die hier hun grenzen hadden waren Naftali en Issachar (vgl. Jozua 19:12, 22, 34). Dit is de plek waar Barak Sisera versloeg (4:6). Hier werden de broers van Gideon gedood, toen zich hier een kamp bevond van de Midjanieten (Rechters 8:18, 19). De profeet Hosea zou het volk later beschuldigen van het plegen van afgoderij op de berg (5:1).

De Tabor lag in een strategisch belangrijk gebied. Tussen Megiddo (zie het vorige nummer van Israël Aktueel) en Tabor werd namelijk dikwijls strijd gevoerd. Geen wonder dat heersers versterkingen aanbrachten op de Tabor.

‘Hoge berg’ 

Het is niet zeker of deze berg inderdaad de Berg van de Verheerlijking was. De Bijbel maakt slechts melding van “een hoge berg” (Marcus 9:2). Sommigen menen dat het om de Berg Hermon ging. Jezus bevond zich namelijk vlak voordat de verheerlijking plaatsvond in de buurt van Caesarea Filippi.

Eusebius (ca. 260-339)) twijfelde tussen de Hermon en de Tabor. Maar Cyrilus van Jeruzalem (ca. 315-386) geloofde dat het de Tabor was en zijn overtuiging zou doorslaggevend worden. In de vierde eeuw verscheen er de eerste basiliek. In de negende eeuw stonden er al vier kerken en bovendien had er zich een groep monniken gevestigd. Tijdens de kruisvaarders zouden de Benedictijnen er een kerk en een abdij bouwen.

Twee kapellen

Aan het einde van de negentiende eeuw wisten de franciscanen het gebied in handen te krijgen. Ze voerden een uitgebreid archeologisch onderzoek uit en bouwden vervolgens een kerk met twee kapellen – een gewijd aan Mozes en een aan Elia. Op beide kapellen verscheen een toren. Tussen beide torens is de hemel open. Naast de kerk bevinden zich nog de ruïnes van het benedictijner klooster.

Aan de ingang van zijn nog de restanten te zien die de moslimheerser Melek el-Adel tussen 1212 en 1214 liet bouwen. In de muur bevindt zich de zogeheten ’Poort van de wind’. Deze werd in 1897 hersteld en de meeste bezoekers zullen er doorheen gaan. Elders op de berg bevindt zich nog een Grieks-orthodoxe kerk.

Bijbehorende Bijbeltekst:

“Het noorden, het zuiden, u hebt ze geschapen, Tabor en Hermon bejubelen uw naam.” (Psalm 89:13, NBV)

Dit artikel verscheen ook in Israël Aktueel.